Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Για να μην ξεχνιόμαστε..

"Ε, ρε, πουτσαρά Θεέ, τι όμορφη πλάση μας εχάρισες και πως την καταντάνε"
(Γιάννης Ρίτσος από το οι λέξεις. Εικονοστάσιο Ανώνυμων Αγίων 6).

Το μποστάνι. Χωρίς χημικά.
Νερό κοπριά και σπόροι αρκούν.


από πιο κοντά, καρπούζι τεσσάρων ημερών


το άνθος της κολοκυθιάς


το μωβ λουλούδι της μελιτζάνας.
(Σήμερα έσκασε η πρώτη αλλά δεν πρόλαβα
να τη φωτογραφήσω)


ντομάτες πράσινες και κόκκινες,
ταλαιπωρημένες από τον Μαϊστρο


φωτοσκιάσεις


Η νέα γενιά πάει σχολείο


μαθαίνει να κατουράει και να χέζει
να τρώει και να λιάζεται
Αρκεί.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

DIVIDED WE FALL

Xατζάρι χούντας κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας
κι εμείς ακόμα κοιμόμαστε τον ύπνο μας.
Ο Καρατζαφέρης έβαλε πλώρη να γίνει ο νέος έλληνας Μπερλουσκόνι
και φλερτάρει ανοιχτά με τον Ε.Τ.
Οι δημοσιογράφοι τι θα κάνουν τότε;
Μάλλον αυτό που κάνουν και σήμερα. Θα μουλώσουν.
Παραιτήθηκε μήπως κανείς από το Έθνος ή το Βήμα και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Όχι. Πρώτα απ΄όλα ο επιούσιος. Ο φόβος για το μεροκάμματο. Ο φόβος για την κρίση.
Ποια ελευθερία λόγου και ποια δημοσιογραφική δεοντολογία όταν καταντάς υπαλληλάκος του φόβου σου;

Πάνω στο φόβο στήσαν όλοι τους χορό και μας χορεύουν στο ταψί πριν μας βάλουν στο φούρνο των νέων φόρων με γαρνιτούρα τα άκρως αντιδημοκρατικά μέτρα που αυτές τις μέρες ψηφίζονται σωρηδόν.
Το Πασοκ, τρίβει στη γωνία τα χέρια του και περιμένει.
Ξέρει ότι πολλοί θα στραφούν προς τα εκεί για να σωθούν.
Τρομάρα τους.
Τρομάρα μας.
Θα ξηλώσει μήπως ο Γιωργάκης τις φρεσκοστημένες κάμερες; θα περάσει καινούργιο νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό; θα βάλει χέρι στις τράπεζες, θα εναντιωθεί στο μπαμπούλα της εκκλησίας; Θα μειώσει τους άμεσους και έμμεσους φόρους; Θα φτιάξει τέλος πάντων ένα πιο ανθρώπινο κράτος;
Όχι προφανώς.

Τι περιμένουμε;

Πρόσφατα αποκτήσαμε και έναν νέο μπαμπούλα: μια σέχτα ανεγκέφαλων τραμπούκων
που μεταξύ άλλων δηλώνει πως θέλει να δει τανκς και τεθωρακισμένα στους δρόμους,
υποστηρίζει την τυφλή βία, μετατρέπεται στο δεξί χέρι του καθεστώτος..
Σφίγγει ο κλοιός.

Τι περιμένουμε;

Δεν είμαστε πολλοί, αλλά δεν είμαστε και λίγοι.
Και δε μιλάω εδώ για αριστερούς, οικολόγους, ή όποια υποομάδα
στην οποία μπορεί να θεωρεί ότι ανήκει ο καθένας από μας.
Μιλάω γι αυτούς που έχουν συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω.
Πρέπει να παραμερίσουμε τις διαφορές και πρέπει να το κάνουμε τώρα.
Πρέπει να υπάρξει συσπείρωση, να δημιουργηθεί μια ομάδα πίεσης με όπλο τη σκέψη
και την κοινή επιθυμία για ένα πιο ανθρώπινο κράτος. Ούτε με πέτρες, ούτε με άγονες συζητήσεις πάνω στη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας γυρνάει ο τροχός.
Βασικές ελευθερίες και δικαιώματα καταποντίζονται με ρυθμούς που προκαλούν ίλιγγο.
Δεν γίνεται να περιμένουμε άλλο
Κανείς δεν θα έρθει να μας σώσει.
Πρέπει να βρούμε τρόπους, να δράσουμε, ν΄αντισταθούμε σε αυτή τη διάλυση.

Τι περιμένουμε πια;

DIVIDED WE FALL

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Μήπως να φτιάξουμε μιαν αποικία στον Άρη;



Το είδα και ενθουσιάστηκα!
Τι να προσθέσω εγώ; τα λέει όλα!

Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Χερουβείμ και θα δημοσιευτεί στη Γαλέρα του Ιουλίου.
Βαγγέλη, ευχαριστώ για την άδεια προδημοσίευσης :)

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Ο Ντόναλντ πάει διακοπές



Tι συνέβη στον Ντόναλντ ενώ έκανε ήσυχα τις διακοπές του στην Ελλάδα;
Επιγραμματικά τα εξής:
  • Παρακολούθησε τις ευρωεκλογές σε Ελλάδα και Ευρώπη
  • Είδε την, εν ριπή οφθαλμού, ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης
  • Αφουγκράστηκε την αυξανόμενη ρατσιστική υστερία
  • Ήταν μάρτυρας επιχείρησης σκούπα-σκουπόξυλο-βρωμόξυλο
  • Βλέπει τον Σύριζα να τρώει τις σάρκες του..
τον έπιασε κατάθλιψη τον Ντόναλντ και είπε να την κάνει κατά Ευρώπη μεριά, όμως..
  • Στη Γαλλία, ψηφίζεται νομοσχέδιο για την κουκούλα
  • Στην Ιρλανδία, διαβάζουν σε ρουμάνους μετανάστες αποσπάσπατα του ο "αγών μου"
  • Στην Ιταλία, φοράν στολές που θυμίζουν την εποχή του Μπενίτο και περιπολούν
  • Στη Γερμανία και την Αυστρία, βάζουν φωτιές σε σπίτια μεταναστών, τους καίνε σα ποντίκια.
  • Στο Βέλγιο, η αστυνομία συλλαμβάνει γνωστό ποδοσφαιριστή επειδή έχει λάθος χρώμα
  • Στην Ολλανδία, την Ουγγαρία και την Τσεχία, πώς διάολε να πάει; Ξέρει ο Ντόναλντ να διαχωρίζει τα παιδιά ανά φυλή και ράτσα για να τα διασκεδάσει;
Ο κατάλογος μακραίνει.. Στρέφει το βλέμμα αλλού..
  • Στο Ιράν...
  • Στη Σομαλία...
  • Στο Αφγανιστάν...
  • Στο Πακιστάν...
Τι να κάνει; Τα έχασε ο καψερός και πάει για φούντο.

Δεν είναι εποχές αυτές ρε Ντόναλντ να φουντάρεις,
τώρα είναι που πρέπει να επιμείνουμε, να συνεχίσουμε
όλοι μαζί.

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Μες στο καζάνι


Βάσκο Πόπα, 1922-1991

Στη μέση της καρδιάς φιλύρα

Στη μέση της καρδιάς φιλύρα ανθισμένη
Κάτω από τη φιλύρα θαμμένο καζάνι
Μες στο καζάνι σύννεφα δώδεκα
Μέσα στα σύννεφα ο νέος ήλιος

Για το καζάνι κάναμε άνω κάτω την καρδιά μας
Ξεσκάψαμε δώδεκα σύννεφα
Εκείνο με τον ήλιο ξέφευγε
Από βυθό γλιστρώντας σε βυθό

Στηλώσαμε τα μάτια στον στερνό βυθό
Βαθύτερον απ' τη μονάκριβη ζωή μας
Απ' την ανασκαφή παραιτηθήκαμε

Κόψαμε τη φιλύρα για να μας ζεστάνει
Έκανε κρύο γύρω απ' την καρδιά μας

Βάσκο Πόπα
Ποιήματα
μετάφραση Έλλη Σκοπετέα
εκδ. Κέδρος.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Φεύγουμε ;


Χάρολντ Πίντερ


-Παιδιά ελάτε. Γύρω γύρω μου όλοι.
Η Ηλέην σαλτάρισε σε μια καρέκλα, με τη φούστα σηκωμένη ως τη μέση της.
-Σας το είχα τάξει.
Άρχισε να βογγάει και να στριφογυρνάει στο ρυθμό της μουσικής, οι ζαρτιέρες πολύ σφιχτές. Σκύψανε όλοι ομαδικά, γρυλίσματα γύρω της, στο πάτωμα. Το δωμάτιο έγινε μουντό τώρα, κακοφωτισμένο από δύο γλόμπους του τοίχου, που έλουζαν με φως τα μπούτια της πάνω από τα σκυμμένα κεφάλια.
-Μπαλλέτο αφιερωμένο σε όλους σας, τσίριγμα η φωνή της.
-Τη γουστάρεις απ' αυτή την οπτική γωνία;
-Έλα έξω, είπε ο Πητ.
-Τώρα!
Η φούστα ανέμισε.
-Αααααααααααα!
Το φως κρουστό, καυτό, προσπαθούσε να διατρήσει τα βλέφαρα του Μαρκ. Η Ηλέην κατέβηκε από την καρέκλα. Δίπλα στον γλόμπο του τοίχου άρχισε να λικνίζεται. Έβγαλε σε αργό ρυθμό τη μπλούζα της.
-Εγώ κάνω κουμάντο στο πάρτυ.
-Την κάνεις κέφι; Θα τη γουστάριζες; ρώτησε η Σόνια.
-Τσάκωτο!
Το σουτιέν της τινάχτηκε προς το σκοτάδι.
-Χώσε με, μωράκι μου, χώσε με στην μπρούτζινη κρεβατάρα σου.

Χόρευε μονάχη της, μια στο μισόφωτο και μια στο φως της λάμπας. Γέλια κακαριστά ακούστηκαν, πνίγηκαν. Τα πόδια στο πάτωμα χτυπούσαν τον ρυθμό. Χάιδεψε τα στήθη της. Τα χέρια της γλίστρησαν κάτω, στην κυλλότα της, στα πισινά της, στριφογύριζε. Κάποιος που δεν ξεχώριζε μέσα στο μισοσκόταδο την τράβηξε πάνω του, έπεσαν κάτω. Ο Μαρκ πάτησε ένα ποτήρι που είχε πέσει απ' το μπαρ. Αρπάχτηκε από τη Σόνια. Κάθησαν. Ο καναπές έτριζε.

Δος ημίν, δος ημίν
γουρουνοπόδαρο και τζιν,
τζιν και βότκα δώσε κι άλλο
και το κρίμα μου μεγάλο,
σφάξε με, θυσίασέ με
δώσε τζιν ημίν και μέθυσέ με.

Το δωμάτιο γρύλισε, το δωμάτιο έδωσε γροθιά. Φως κλαψούρισε πάνω στα κορμιά.
-Αααααααχ, φώναξε η Ηλέην, πεθαίνω. Αααααα, φώναξε ο Μαρκ, πάψε, μονάχα ο Θεός ξέρει το πότε. Ο Μπάξτερ χτύπαγε τον τοίχο. Σφάξε με, σφάξε με, σφάξε άραξε θρηνώντας στη γωνιά μου με μεθάς με σβήνεις ξέρω πως ξέρεις πως όποιας και να' ναι τον καβαλλιέρο προστυχιές σε μένα γιατί έτσι πάρ' τα πόδια σου από πάνω μου, με μέθυσε, φουλαρισμένος να δω το μωρό μου ανασκέλωσέ με παρθενικό πραματάκι σου γουρουνοπόδαρο να κοκκινήσει ανασκέλωσέ με.
-Έξω!
Ο Μαρκ αποτίναξε τα κυματίζοντα σχήματα απ' το δωμάτιο, βγήκαν με τη Σόνια σκουντουφλώντας έξω στον διάδρομο.
-Εδώ.
Έσπρωχνε φουριόζος κάποια πόρτα, αυτοί κλεισμένοι μέσα.
-Εδώ.
Το κρεβάτι βούλιαξε. Ο Μαρκ σκαρφάλωσε.
-Τι έγινε. Γαμώτο μου.
Ο Πητ και ο Μαρκ ανασηκώθηκαν, το κεφάλι στητό, οι ματιές αντιμέτωπες.
-Μάλιστα, είπε ο Μαρκ.
-Μάλιστα.
-Πώς πάει;
-Ε, ας μην γκρινιάζουμε κιόλας.
-Κομματάκι στριμωχτά σ' αυτό εδώ το παταράκι.
-Γεγονός.
-Όχι και πρώτης κατηγορίας ιδέα, ε;
Η Σόνια αποτραβήχτηκε, προχώρησε κατά την πόρτα.
-Περίμενέ με, είπε η Μπρέντα.
Η πόρτα μισάνοιξε σαν ραγισματιά, χλωμά κεφάλια ψιθύρισαν μέσα στα σκοτεινά, το κόκκινο φως τραυμάτισε τη μαυρίλα, έκλεισε.
-Έριξες τον προσωπικό σου οβολό για τη Δημοκρατία;
-Η σημαία μας είναι μεσίστια, είπε ο Πητ. Εσένα;
-Εγώ να δεις!
-Πώς σου φαίνεται η ιδέα να βγούμε από δω μέσα.
-Έγινε, άντε να φεύγουμε.

Χάρολντ Πίντερ
Οι νάνοι
εκδ. Καστανιώτη
μετάφραση Πάυλος Μάτεσις.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Nέες φωνές fado, ana sofia varela



Πορτογαλία ξανά.
Κάτι σαν παρηγοριά
από τη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα
που δεν επικράτησε η δεξιά