tag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post2321333729125984620..comments2023-10-02T18:52:28.503+03:00Comments on ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ: H φάκαmelenhttp://www.blogger.com/profile/13716517055599276395noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-32085529833449124592009-04-25T02:51:00.000+03:002009-04-25T02:51:00.000+03:00@skamama
κι΄ομως τελικά άξιζε η αναταραχή που (μάλ...@skamama<br />κι΄ομως τελικά άξιζε η αναταραχή που (μάλλον τυχαία) προκάλεσε η φάκα στο μπλογκ του καλού μας του Γάτου αφού εκεί βρήκε έναν αναγνώστη σαν εσάς<br /><br />Ευχαριστώ ειλικρινά<br />τι παραπάνω να πω; ..κάποιες φορές οι λέξεις περιττεύουν<br /><br />Καλώς ήρθατε!melenhttps://www.blogger.com/profile/13716517055599276395noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-87975642672780073732009-04-16T02:46:00.000+03:002009-04-16T02:46:00.000+03:00@skamama
..και μετά; Τι αποτέλεσμα έφερε αυτή η τα...@skamama<br />..και μετά; Τι αποτέλεσμα έφερε αυτή η τακτική; Μ΄ενδιαφέρει πολύ να μάθω, αν φυσικά έχετε τη διαθέση να πείτε κάτι περισσότερο.<br /><br />@melen<br />Ήρθα εδώ να απαντήσω, ήταν για μένα απωθητική η μισαλλοδοξία της άλλης συζήτησης. <br /><br />Μετά, έγινε 4 χρονών και μου είπε: «δεν είσαι μέσα στο μυαλό μου, δεν είσαι εγώ, γιατί μιλάς εσύ για μένα;» <br />Μετά έγινε 5 χρονών και μου είπε: " πιστεύω μόνο ότι βλέπουν τα μάτια μου και καταλαβαίνει το μυαλό μου" και καθάρισε με τη μεταφυσική. <br />Μετά έγινε 6 χρονών και γνώρισε το σκάκι και έτσι έγινα και εγώ skamama. Από το σκάκι έμαθε την αναλυτική σκέψη αλλά και τη σοφιστεία. <br />Μετά έγινε 7 χρονών και η δασκάλα του δήλωσε ότι είναι δύσκολος, την αμφισβητεί και αν δεν πάρουμε μέτρα, όταν μεγαλώσει τον βλέπει να τσακώνεται με τον διευθυντή του … Της απάντησα ότι δεν έρχεται στο σχολείο για να γίνει καλός υπάλληλος, αλλά ήξερα ότι δεν παραδεχόμουνα την αλήθεια. <br /><br />Συνεχίζει να ψάχνει το «αλλά όμως» παντού και πάντα και πιστεύω ότι αυτό είναι το μοναδικό που του δίδαξα. <br />Ξέρει ότι η αλήθεια δεν είναι μόνο μία, ότι η πραγματικότητα του άλλου είναι διαφορετική και ότι η ιστορία γράφεται από τον νικητή. <br />Θα δυσκολευτεί να ζήσει μια ήσυχη και μονοκόμματη ζωή, έχει όμως τη δύναμη να υποστηρίξει τις επιλογές του. <br /><br />Για μένα, το να μπορεί να αναγνωρίζει αυτό που πραγματικά θέλει και να μπορεί να παραμερίζει τη φάκα ήταν το ζητούμενο.<br />Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη γι’αυτό που έκανα. Αντί να κλώθω ένα κουκούλι ιδεών και ηθικής γύρω του, εγώ άνοιγα τρύπες, να βλέπει μέσα από αυτές. Είδα όμως ότι μπορούσε να το αντέξει. Όταν σταμάτησα να του μιλάω για τη δική μου αντίληψη για τον κόσμο, ανησυχούσα αν θα μπορέσει να συγκροτήσει τον εαυτό του ή θα χαθεί μέσα στις παρορμήσεις του. Γιατί το έκανα; Γιατί με έπνιγε και εμένα το κουκούλι, ήταν βαρύ φορτίο για να το μεταφέρω. Από διαίσθηση περισσότερο, προσπάθησα να τον στηρίζω συναισθηματικά, χωρίς να κάνω όμως κριτική. <br />Τώρα, είναι πιο σταθερός και συγκροτημένος από τα παιδιά της ηλικίας του γιατί αυτό προήλθε από εσωτερική δική του διεργασία. <br /><br />Αντιμετώπισα έντονη κριτική από το περιβάλλον μας για τον τρόπο αυτό. Συνειδητοποίησα πόσο εύκολα μπερδεύονται οι κανόνες στην συμπεριφορά με τα όρια στη σκέψη. Και εγώ κουράζομαι πολλές φορές. Είναι δύσκολο να έχεις ένα παιδί με αυτόνομη σκέψη και παιδική συμπεριφορά. Δεν υπάρχει πάντα κουράγιο. Χρειάζεται βαθιά ανάσα και να σκεφτώ ότι τώρα δε δίνω εντολές αλλά συζητώ με έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο για μένα.skamamanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-47416882273699325782009-03-13T13:02:00.000+02:002009-03-13T13:02:00.000+02:00ο κινεζος ειπε:οποιος εχει παιδια να τα χαίρεται, ...ο κινεζος ειπε:<BR/><BR/>οποιος εχει παιδια να τα χαίρεται, και οποιος δεν εχει, να χαιρεται.<BR/><BR/>Γουφοτσίν ΤσόνAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-84605916501344019212009-03-12T03:16:00.000+02:002009-03-12T03:16:00.000+02:00@schrodinger's catΕννοείται!@μέτοικοςναι, είναι απ...@schrodinger's cat<BR/>Εννοείται!<BR/><BR/>@μέτοικος<BR/>ναι, είναι απ' το τριακοστό έτος, ξεχάστηκα κι έμεινα στον τίτλο του διηγήματος..<BR/>Νομίζω πως το κέντρο βάρους δεν βρίσκεται εκεί που εστιάζεις: στο παρελθόν ή το περιβάλλον. Βρίσκεται,μάλλον, τόσο στη δυνατότητα διάδρασης με το εκάστοτε περιβάλλον όσο και στην προσωπική ευελιξία<BR/><BR/>Καληνυχτώ σας αμφότερους<BR/>τρεις ώρες όλες κι όλες μείνανε ως το πρωϊνό καράβι,<BR/>λέω να τις κοιμηθώ..melenhttps://www.blogger.com/profile/13716517055599276395noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-5850456134003027562009-03-11T11:26:00.000+02:002009-03-11T11:26:00.000+02:00Να υποθεσω οτι το διηγημα ειναι απο το βιβλιο της ...Να υποθεσω οτι το διηγημα ειναι απο το βιβλιο της "Το 30ο ετος";<BR/>Δεν θυμαμαι αλλο βιβλιο της στον Εξαντα,αλλα παλι το οτι η μνημη παλινδρομει,δεν σημαινει και οτι θυμαται σωστα..<BR/>Για να ξαναπιασω το νημα της συζητησης που αφησα(με) στη μεση δεν ειναι μονο προβλημα μνημης,το ζητημα ειναι οτι πολυ δυσκολα τωρα πια βρισκει κανεις κατι να τον (συγ)κινησει και ως εκ τουτου αναγκαζεται να καταφευγει σε παλια ερεθισματα.Το γιατι συμβαινει αυτο,αν δηλαδη η κυρια αιτια βρισκεται εντος μας,η στον κοσμο που μας περιβαλει,ειναι μεγαλο και παλιο προβλημα..<BR/>Ισως ενας καλος τροπος για να το διαπιστωσω θα ηταν να διαβασω το "Να λεω λογια σκοτεινα" που εβγαλε πριν 2 χρονια η "Νεφελη",και περιεχει το ποιητικο της εργο,για να δω αν η συγκινηση θα ειναι αναλογη μ'αυτη που ενοιωσα οταν πρωτοδιαβαζα τα βιβλια της.<BR/>Και φωτογραφια της Bachmann με σκακιερα;Touché..Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2143367005130169677.post-76076971661813391352009-03-11T02:38:00.000+02:002009-03-11T02:38:00.000+02:00Πολύ ενδιαφέρον! Μου επιτρέπεις (εν καιρώ) να στεί...Πολύ ενδιαφέρον! Μου επιτρέπεις (εν καιρώ) να στείλω από το ιστολόγιό μου, σε νέα ανάρτηση, ένα σύνδεσμο προς την ανάρτησή σου;Schrödinger's Cathttps://www.blogger.com/profile/09258507205105375713noreply@blogger.com