Το 1881 αρχίζει να λειτουργεί η πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ Λονδίνου και Πόρτσμουθ. Από εκεί και πέρα η εξάπλωση του ηλεκτρισμού είναι ραγδαία. Στην Ελλάδα το ηλεκτρικό φτάνει το 1889. Ο κόσμος μέσα σε μερικά χρόνια μεταμορφώνεται. Ο ηλεκτρισμός ανοίγει το δρόμο σε μια νέα εποχή. Πράγματα που ως τότε ήταν ανέφικτα και πέρα από κάθε τολμηρή φαντασία, περνούν αρχικά στη σφαίρα του δυνατού και καταλήγουν μια γενιά αργότερα να θεωρούνται δεδομένα. Ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει διαστάσεις. Αρχίζει να μικραίνει. Μικραίνει όλο και περισσότερο ώσπου καταλήγει να γίνει ένα μεγάλο χωριό.
Κάποτε ένα ταξίδι στο δρόμο του πιπεριού, του μεταξιού, των μπαχαρικών, διαρκούσε ως μισή ζωή και γέμιζε καθοδόν με ιστορίες. Σήμερα διαρκεί όσο μια πτήση ή όσο κάνει ένα πλοίο φορτηγό να μεταφέρει τα προϊόντα που πολύ φθηνά παρασκευάστηκαν στα εργοστάσια των "υπό ανάπτυξη" χωρών.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν αισθάνθηκε τόσο δυνατός. Το αστείο είναι πως πότε άλλοτε δεν υπήρξε τόσο αδύναμος. Η εξάρτησή μας από την τεχνολογία έχει οδηγήσει σε δύο τινά:
Πρώτο και τραγελαφικό, το σύστημα του μεγάλου χωριού που κατασκευάσαμε είναι τόσο στενά αλληλοεξαρτώμενο από τα δεδομένα του, που αρκεί ένα ηφαίστειο να εκτοξεύει σκόνη στην Ισλανδία για να περιμένει άταφος ο πολωνός πρωθυπουργός!
Μια πεταλούδα πέταξε, πετάει.., ανοιγοκλείνει τα φτερά της μπρος στα μάτια μας
μα εμάς τα μάτια μας είναι στραμμένα αλλού, τυφλά σχεδόν αφού ξεχάσαν να εστιάζουν.
Το δεύτερο είναι η κατάσταση απόλυτης αδυναμίας να επιβιώσουμε χωρίς την τεχνολογία αφού ποτέ δεν μάθαμε πώς.
Φανταστείτε ένα ξαφνικό δεκαπενθήμερο μπλακ άουτ παγκοσμίως.
Τα κρέατα, τα ψάρια, τα τρόφιμα, σαπίζουν σε άχρηστα ψυγεία,
οι γεννήτριες των νοσοκομείων σταματούν σιγά-σιγά να λειτουργούν,
παγώνουν οι τηλεπικοινωνίες κάθε είδους,
οι παγκόσμιες αγορές δεν συναλλάσσονται,
αν δεν έχεις μετρητά την έβαψες, κανένα ΑΤΜ δεν θα σου δώσει φράγκο και η τράπεζα δεν είναι ον λάιν για να τσεκάρει τον λογαριασμό σου,
αν είναι χειμώνας το δαγκώνεις δίχως θέρμανση,
πλένεσαι με κρύο νερό και τουρτουρίζεις ή τα παρατάς και δεν πλένεσαι καθόλου,
το σπίτι γίνεται ανυπόφορο, υπολογιστής γιοκ, τηλεόραση γιοκ, τζάκι γιοκ για να πεις δυο ιστορίες πλάι στις φλόγες του,
τα κεριά και οι λάμπες πετρελαίου εξαφανίζονται από τα σουπερ μάρκετ, μαγειρεύεις σε γκαζάκι ως να εξαντληθούν τα γκαζάκια από τα ράφια, μετά το ρίχνεις στις κονσέρβες και τα πατατάκια, ως να εξαντληθούν τα πατατάκια, μετά να κάνεις τί; να ψάχνεις μέσα στο μπετόν για ρίζες;
τρομάζεις μπρος στην έλλειψη πληροφορίας, νομίζεις πως ξαφνικά σε ξέκοψαν από το λώρο που σε έτρεφε,
βρίσκεσαι σε έναν κόσμο ξένο, εχθρικό, χωρίς κανένα όπλο για να επιβιώσεις ίσα επειδή έμεινες λίγες μέρες δίχως ρεύμα. Ανήμπορος να αντιμετωπίσεις αυτό που κάθε άνθρωπος θεωρούσε δεδομένο ως τις αρχές του 20 0υ αιώνα..
Μια πεταλούδα πέταξε, πετάει.. ανοιγοκλείνει τα φτερά της μπρος στα μάτια μας..
