Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα της παλίρροιας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα της παλίρροιας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Κάποιος Plume


Henri Michaux, 1899-1984.

Un homme paisible.

Etendant les mains hors du lit, Plume fut etonné de ne pas rencontrer le mur.
“Tiens, pensa-t-il, les fourmis l’ auront mangé…” et il se rendormit.
Peu après, sa femme l’ atrapa et la secoua: “Regarde, dit-elle, fainéant! Pendant que tu était occupé à dormir, on nous a volé notre maison.” En effet, un ciel intact s’ étendait de tout côtés. “Bah, la chose est faite”, pensa-t-il.
Peu après, un bruit se fit entendre. C’ était un train qui arrivait sur eux a toute allure. “De l’ air pressé qu’ il a, pensa-t-il, il arrivera sûrement avant nous” et il se rendormit.
Ensuite, le froid le réveilla. Il était tout trempé de sang. Quelques morceaux de sa femme gisaient près de lui. “Avec le sang, pensa-t-il, surgissent toujours quantité de désagréments; si ce train pouvait n’ être pas passé, j ‘ en serais fort heureux. Mais puisqu’ il est déjà passé…” et il se rendormit.
-Voyons, disait le juge, comment expliquez-vous que votre femme se soit blessée au point qu’on l’ ait trouvée partagée en huit morceaux, sans que vous, qui étiez à côté, ayez pu faire un geste pour l’ en empêcher, sans même vous en être aperçu. Voilà le mystère. Toute l’ affaire est là-dedans.
-Sur ce chemin, je ne peux pas l’ aider, pensa Plume, et il se rendormit.
-L’ exécution aura lieu demain. Accusé, avez-vous quelque chose à ajouter?
-Excusez-moi, dit-il, je n’ai pas suivi l’ affaire. Et il se rendormit.

Ηenri Michaux,
Plume,
éd.Poésie/Gallimard.
-----------------------------------------------------------------------------
Ένας φιλήσυχος άνθρωπος

Τεντώνοντας τα χέρια έξω απ' τα σκεπάσματα, ο Plume εξεπλάγη καθότι τα μέλη του δεν βρίσκαν τον τοίχο. "Πάει καλά, σκέφτηκε, θα τον έφαγαν τα μυρμήγκια..." και ξανακοιμήθηκε.
Λίγο αργότερα, η σύζυγός του τον πιάνει και τον σκουντάει: "Κοίτα δω, βρωμοκηφήνα!", του λέει. "Όσο εσύ έπαιρνες τον υπνάκο σου, μας κλέψαν το σπίτι!". Στην πραγματικότητα, έγερνε ο ουρανός στέγη και τοιχώματα από πάνω τους και γύρω. "Ό,τι έγινε, έγινε", σκέφτηκε εκείνος.
Λίγο αργότερα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Ένα τρένο ερχότανε καταπάνω τους με όλη του την ταχύτητα. "Έτσι που τρέχει, σκέφτηκε, θα φτάσει σίγουρα πριν από μας", και ξανακοιμήθηκε.
Εν συνεχεία ξύπνησε από το κρύο. Κολουμπούσε ολόκληρος μες στο αίμα. Δίπλα του κείτονταν τα υπολείμματα της γυναίκας του. "Το αίμα, σκέφτηκε, μόνο μπελάδες φέρνει∙ αν γινόταν να μην είχε περάσει εκείνο το τρένο, θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχισμένος. Αλλά μιας και πέρασε ήδη..." και ξανακοιμήθηκε.
-Λοιπόν, είπε ο δικαστής, πως εξηγείτε το γεγονός ότι η σύζυγός σας χτυπήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βρεθεί διαμελισμένη σε οχτώ κομμάτια, δίχως εσείς, που βρισκόσασταν δίπλα της, να μπορέσετε να κάνετε την παραμικρή κίνηση για να εμποδίσετε το κακό, και κυρίως δίχως καν να αντιληφθείτε το παραμικρό. Ιδού το μυστήριο. Ολόκληρη η υπόθεση συνοψίζεται σε τούτη τη λεπτομέρεια.
-Δυστυχώς, επ' αυτού δεν δύναμαι να σας βοηθήσω, σκέφτηκε ο Plume, και ξανακοιμήθηκε.
-Η εκτέλεση θα λάβει χώρα αύριο. Κατηγορούμενε, έχετε τίποτα να προσθέσετε;
-Συγχωρείστε με, είπε, δεν παρακολούθησα τη διαδικασία. Και ξανακοιμήθηκε.


H συγκεκριμένη, ανέκδοτη, μετάφραση είναι του Ζήση Αϊναλή.
Το κάποιος Plume, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Χατζηνικολή.

UPDATE : Το διήγημα έχει γυριστεί σε ταινία μικρού μήκους.Το έμαθα με καθυστέρηση μόλις σήμερα. Μπορείτε να τη δείτε : http://www.tvxs.gr/v12836

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

φωτιά και ανάπαυση



"Τι τους χρειάζονται τόσους σταυρούς;" ρώτησα τη μαμά
τη μέρα που πήγαμε να δούμε τα ξαδέρφια μου.
"Για ν' αναπαυθούν εν ειρήνη και να αναληφθούν στους
ουρανούς", είπε η μάνα κλαίγοντας με καυτά δάκρυα και τα-
χτοποιώντας ένα λουλούδινο στεφάνι σ' έναν σταυρό, λίγο πιο
πέρα. Εγώ, ξεπάτωσα εφτά, τους έχωσα κάτω απ' τη μασχάλη
και τους κουβάλησα σπίτι. Τους βόλεψα πάνω στο κρεβάτι μου
για να αναπαύομαι ήσυχος και να μην αισθάνομαι τίποτα,
ούτε καν τα τσιμπήματα από τα κουνούπια. Στα μέρη μας,
έχουν κάτι κεντριά χειρότερα κι απ' των σκορπιών.

"Αυτοί οι σταυροί είναι για να ξεκουραζόμαστε", είπα στη
γιαγιά όταν μπήκε στο δωμάτιο. Η γιαγιά μου είναι πολύ
γριά, σκέφτηκα καθώς ξάπλωνα. "Πάρε δύο σταυρούς να
σου βρίσκονται", είπα στη γιαγιά. Τους μάζεψε όλους.
"Δεν έχουμε ξύλα σήμερα", είπε. Στάθηκε μπροστά στο
φούρνο, τους έσπασε σε κομμάτια και τους πέταξε στη
φωτιά.
"Τι κάνεις εκεί, ξεκουτιάρα!" της φώναξα κι άρπαξα ένα
κομμάτι φλεγόμενου σταυρού να της το πετάξω να της κάψω
τα μάτια. Αλλά με τούτη τη γριά δεν τα βγάζει κανείς εύκολα
πέρα. Με το που μ' είδε, έπιασε την κατσαρόλα με το ζεματιστό
νερό και πήγε να με περιχύσει. Κι αν δεν τα κατάφερνα να της
ξεφύγω, τώρα θα' μουν σα βρασμένο γουρούνι.

Ρεϊνάλντο Αρένας
Ο Σελεστίνο πριν την αυγή
εκδ. Εξάντας

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΠ' ΤΗ ΣΤΕΡΙΑ ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ..


vincent van gogh,1853-1890, sky

στα όρη της μυουπόλεως ΙΙΙ

κοσμώ το μέτωπό
μου με
ψάρια κι' ομπρέλλες

βάζω μεσ' στα
μαλλιά μου
φωνές
φωτιάς

τα χέρια μου
γίνονται
οι σκουριασμένες
άγκυρες των
ναυαγίων

κι' ενώ απλώνεται
-βαθμηδόν-
στ' ακρογιάλι
η ερημιά
κι' η νύχτα
βλέπω να χάνωνται μακριά
-πάνω στη θάλασσα
στα βάθη του ορίζοντα-
τα τελευταία φώτα
τ ο υ
χ α μ ο ύ


από τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής
Νίκος Εγγονόπουλος
Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος.