vincent van gogh,1853-1890, sky
στα όρη της μυουπόλεως ΙΙΙ
κοσμώ το μέτωπό
μου με
ψάρια κι' ομπρέλλες
βάζω μεσ' στα
μαλλιά μουφωνές
φωτιάςτα χέρια μου
γίνονταιοι σκουριασμένες
άγκυρες τωνναυαγίων
κι' ενώ απλώνεται
-βαθμηδόν-
στ' ακρογιάλιη ερημιά
κι' η νύχταβλέπω να χάνωνται μακριά
-πάνω στη θάλασσαστα βάθη του ορίζοντα-
τα τελευταία φώτατ ο υ
χ α μ ο ύαπό τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής
Νίκος ΕγγονόπουλοςΠοιήματα, εκδ. Ίκαρος.
5 σχόλια:
..when the train leaves the station...
αυτό μου θύμισε.
τα φωτα του χαμού.
Α!
και το ''..έχει τα φανάρια του στην πρύμνη..''
Γούφα
εμένα πάλι μού ρχετε
..κείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν..
και το
"..φύγε δε σου πρέπει στέρεα γη.."
κι' είχε μια ωραία νεαρή σελήνη νωρίς απόψε
πορτοκαλιά στη δύση της
ελπίζω να την είδες
τωρα μαυτο που εγραπσες μου θυμισες ενα παλιο τσεχικο εργο, στο σινεμα, ασπρομαυρο, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΤΑ ΤΡΕΝΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ
ε, ναι, της ερικσα μια ματια κι αυτηνης...ορθια βγηκε, καλο καιρο θα κανει...
ελαβες την απαντηση στο μεηλ?
..και το the railway station man..
ε λάβα! έλαβα!
"Navigare neccese es, vivere non es neccese", διαβάζω στον Καββαδία και μοιράζομαι την αγάπη του για τη θάλασσα. Βουτιά μακριά και το νερό με ξεπλένει από τα στίγματα που άφησε στην ψυχή μου ο χειμώνας.
απόσπασμα από το blog:http://chalkidiki-no-free.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου