. όταν βρίσκεις το κέντρο σου φυσούν όλοι οι άνεμοι μαζί οι λέξεις ξεπεζεύουν . μετάδυο στίχοι από το Σάλπισμα του αγαπημένου Ξυλούρη: και μια νύχτα η θύελλα που κρύβεις εντός σου θα σ΄έβρει σα φύλλο ξερό που το σέρνει
3 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Δεν ήταν απαραίτητες οι λέξεις του Ξυλουρη, μέλεν αρκούσαν οι δικές σας Να είστε καλά συνεχίστε
3 σχόλια:
Δεν ήταν απαραίτητες οι λέξεις του Ξυλουρη, μέλεν
αρκούσαν οι δικές σας
Να είστε καλά
συνεχίστε
V.
ω! οι ανώνυμες θύελλες!
αυτές κι αν μένουν αλησμόνητες!
όχι σαν τους ηλίθιους τυφώνες της Καρίμπιαν
που τους βαφτίζουν κοριτσίστικα ονόματα.
χ.
@ανώνυμος
Σας ευχαριστώ (Νι ή Ve δεν κατάλαβα..)
@
Γεια σου Γούφαx!
Δημοσίευση σχολίου