ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

egon schiele

Ένας διαδικτυακός διάλογος με τον κενό τίτλο

Ορυχείο

....

Σου γράφω γεμάτη τρόμο μέσα από μια στοά

..................................................νυχτερινή
φωτισμένη από μια ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλήθρα

ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά

ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει

εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε

πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές

γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

.....

Στο σπίτι

χτες

καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε

σκόνη μ΄όλα τα ρούχα της μαζί

τα πιάτα σπάνουν μόλις κανείς τα΄αγγίξει

φοβάμαι κι΄έχω κρύψεςι τα πηρούνια και τα

....................................................μαχαίρια

τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί

το στόμα μου άσπρισε και με πονάει

τα χέρια μου είναι πέτρινα

τα πόδια μου είναι ξύλινα

με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά

δεν ξέρω πως γίνηκε και με φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές

όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα

...............................................χαρούμενα

Να με θυμάσαι

(Παραλογαίς, 1948)