Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ



Ζούνε στην Κρήτη κάτι πλατάνια υπεραιωνόβια
Κάποιο περασμένο φθινόπωρο καθόμουν ώρες μόνη
και τ' αφουγραζόμουν
Την ίδια εποχή διάβαζα την ιστορία του νησιού
ρωμαίοι άραβες-σαρακηνοί βενετσιάνοι βυζαντινοί
οθωμανοί έλληνες
γλώσσες θρησκείες έθιμα πολιτισμοί
πήγαν ήρθαν
κατέκτησαν κατακτήθηκαν
αλληλοσπαραχτηκαν αλληλοσυμπληρώθηκαν
ξανά και ξανά και ξανά
Στο μεταξύ οι αιώνες περνούσαν τα πλατάνια συνέχιζαν
να πίνουν νερό και να ριζώνουν όλο και βαθύτερα
μέσα στο χώμα της Κρήτης
με μόνη γλώσσα τον άνεμο μόνη θρησκεία τη φωτοσύνθεση
μόνο πολιτισμό τον τρόπο που έχουνε να πλέκουν τα κλαδιά τους
σαν βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο


3 σχόλια:

Le grand écrivain είπε...

"μόνο πολιτισμό τον τρόπο που έχουνε να πλέκουν τα κλαδιά τους/
σαν βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο".
Αρκετά καλοί οι δύο τελευταίοι στίχοι. Το ποίημα υποθέτω είναι δικό σας Melen;
Καλή συνέχεια!!!

melen είπε...

Δεν είναι σε καμία περίπτωση ποίημα αυτό αγαπητέ grand ecrivain,
είναι απλώς σκέψεις
Καλώς επιστρέψατε!

Ανώνυμος είπε...

Οι ανθρωποι εχουν την ικανοτητα να επηρεαζουν τους αλλους ανθρωπους,και-ακομα χειροτερα-εχουν επιγνωση αυτης της ικανοτητας..
Ακομα και οι σφαγες,συνηθως,μια προσπαθεια επηρεασμου ειναι..
Τα πλατανια παλι οχι..Με τους ανθρωπους,αθελα τους,τα καταφερνουν καλυτερα..
Οσο και να θελουμε δεν μπορουμε να μπουμε στη θεση τους..
Ξερω,ξερω,σε ξενερωσα παλι,το αλλο με τον σκορπιο και τον βατραχο το ξερεις;