Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Συμπληγάδες



Από τη μία πλευρά, ο μονόλιθος της βλακείας
Από την άλλη πλευρά, ο συμπαγής βράχος της κερδοσκοπίας
Στη μέση, όλα όσα κινδυνεύουν να καταλήξουν πουρές.

Όπως και να την ονομάσεις, η "πανδημία",
έχει φέρει τα πρώτα της καταστροφικά αποτελέσματα:
οι φόροι μας, έχουν ήδη κατατεθεί στη βιομηχανία φαρμάκων.
Έρχονται τώρα και νέες ρυθμίσεις να προστεθούν στα μέτρα
"προστασίας" : τα εργασιακά δικαιώματα, ή για την ακρίβεια,
ό,τι έχει απομείνει από αυτά

Ποιος πουλί μου, θα περάσει ανάμεσα απ' τις πέτρες
χάνοντας μονάχα λίγα φτερά;
Στο περιστέρι φόρεσαν κλαδί ελιάς κι άσπιλο κρίνο,
αποβλακώθηκε
και κωπηλάτες μείναν λίγοι.


(μα ας έχουν όλα τα καράβια μας σημαία πειρατική
και πλήρωμα πολύχρωμο)

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Καραβάνι



ΑΜΠΝΤΟΥΛ. -Σχετικά με το καράβι που ονειρευόμουν πάντα, επιτρέψτε μου να σας πω τούτο: θα συνεχίσω να το ψάχνω, ναι, και θα προσπαθήσω να το αποκτήσω, επειδή αισθάνομαι πως είναι κάτι που το οφείλω στον εαυτό μου. Όμως, αν αυτό δεν συμβεί και δεν βρω το καράβι μου, πάλι το ίδιο μου κάνει. Έχω μάθει πλέον και έχω συνηθίσει να κερδίζω από τα απραγματοποίητα όνειρά μου ισχυρούς λόγους για να συνεχίσω να ζω. Εξάλλου, Μακρόλ, εσείς σ' αυτό είστε μαιτρ. Μα τι κάθομαι και σας λέω; Το δικό μου ιδεώδες τραμπ στήμερ είναι εξίσου φανταστικό με τα υλοτομεία σας στο Ξουραντό και τους ψαρότοπους στην Αλάσκα.
ΜΑΚΡΟΛ. -Πράγματι, έχετε δίκιο. Πιστεύω ότι τόσο εσείς όσο κι εγώ γνωρίζαμε πάντα από την αρχή ότι ήταν εντελώς άπιαστος ο στόχος που κυνηγούσαμε χωρίς να υπολογίσουμε κινδύνους ή εμπόδια. Είναι κάτι σαν κι αυτό που είπα κάποτε για τα καραβάνια. Για να δούμε αν το θυμάστε: "Ένα καραβάνι δεν συμβολίζει και ούτε ενσαρκώνει κάτι συγκεκριμένο. Το λάθος μας είναι ότι θεωρούμε πως κατευθύνεται κάπου και έρχεται από κάπου. Το καραβάνι εξαντλεί το λόγο της ύπαρξής του στη μετακίνησή του και μόνο. Αυτό το γνωρίζουν οι καμήλες και το αγνοούν οι άνθρωποι που το απαρτίζουν. Πάντα έτσι ήταν".

Αlvaro Mutis
Αμπντουλ Μπασούρ
Ο ονειρευτής των καραβιών
εκδ. Άγρα,
μετάφραση Μανώλης Παπαδολαμπάκης

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

ΜΠΛΕ


μπαλόνια


μπουρμπουλήθρες


αερόστατα

και το κουτσό μας το ποδάρι

(To νοιώθω πάντα επίκαιρο και το αναδημοσιεύω
κοντά ένα χρόνο μετά.)
(πρώτη δημοσίευση 30/07/08)

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Κάποιος Plume


Henri Michaux, 1899-1984.

Un homme paisible.

Etendant les mains hors du lit, Plume fut etonné de ne pas rencontrer le mur.
“Tiens, pensa-t-il, les fourmis l’ auront mangé…” et il se rendormit.
Peu après, sa femme l’ atrapa et la secoua: “Regarde, dit-elle, fainéant! Pendant que tu était occupé à dormir, on nous a volé notre maison.” En effet, un ciel intact s’ étendait de tout côtés. “Bah, la chose est faite”, pensa-t-il.
Peu après, un bruit se fit entendre. C’ était un train qui arrivait sur eux a toute allure. “De l’ air pressé qu’ il a, pensa-t-il, il arrivera sûrement avant nous” et il se rendormit.
Ensuite, le froid le réveilla. Il était tout trempé de sang. Quelques morceaux de sa femme gisaient près de lui. “Avec le sang, pensa-t-il, surgissent toujours quantité de désagréments; si ce train pouvait n’ être pas passé, j ‘ en serais fort heureux. Mais puisqu’ il est déjà passé…” et il se rendormit.
-Voyons, disait le juge, comment expliquez-vous que votre femme se soit blessée au point qu’on l’ ait trouvée partagée en huit morceaux, sans que vous, qui étiez à côté, ayez pu faire un geste pour l’ en empêcher, sans même vous en être aperçu. Voilà le mystère. Toute l’ affaire est là-dedans.
-Sur ce chemin, je ne peux pas l’ aider, pensa Plume, et il se rendormit.
-L’ exécution aura lieu demain. Accusé, avez-vous quelque chose à ajouter?
-Excusez-moi, dit-il, je n’ai pas suivi l’ affaire. Et il se rendormit.

Ηenri Michaux,
Plume,
éd.Poésie/Gallimard.
-----------------------------------------------------------------------------
Ένας φιλήσυχος άνθρωπος

Τεντώνοντας τα χέρια έξω απ' τα σκεπάσματα, ο Plume εξεπλάγη καθότι τα μέλη του δεν βρίσκαν τον τοίχο. "Πάει καλά, σκέφτηκε, θα τον έφαγαν τα μυρμήγκια..." και ξανακοιμήθηκε.
Λίγο αργότερα, η σύζυγός του τον πιάνει και τον σκουντάει: "Κοίτα δω, βρωμοκηφήνα!", του λέει. "Όσο εσύ έπαιρνες τον υπνάκο σου, μας κλέψαν το σπίτι!". Στην πραγματικότητα, έγερνε ο ουρανός στέγη και τοιχώματα από πάνω τους και γύρω. "Ό,τι έγινε, έγινε", σκέφτηκε εκείνος.
Λίγο αργότερα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Ένα τρένο ερχότανε καταπάνω τους με όλη του την ταχύτητα. "Έτσι που τρέχει, σκέφτηκε, θα φτάσει σίγουρα πριν από μας", και ξανακοιμήθηκε.
Εν συνεχεία ξύπνησε από το κρύο. Κολουμπούσε ολόκληρος μες στο αίμα. Δίπλα του κείτονταν τα υπολείμματα της γυναίκας του. "Το αίμα, σκέφτηκε, μόνο μπελάδες φέρνει∙ αν γινόταν να μην είχε περάσει εκείνο το τρένο, θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχισμένος. Αλλά μιας και πέρασε ήδη..." και ξανακοιμήθηκε.
-Λοιπόν, είπε ο δικαστής, πως εξηγείτε το γεγονός ότι η σύζυγός σας χτυπήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βρεθεί διαμελισμένη σε οχτώ κομμάτια, δίχως εσείς, που βρισκόσασταν δίπλα της, να μπορέσετε να κάνετε την παραμικρή κίνηση για να εμποδίσετε το κακό, και κυρίως δίχως καν να αντιληφθείτε το παραμικρό. Ιδού το μυστήριο. Ολόκληρη η υπόθεση συνοψίζεται σε τούτη τη λεπτομέρεια.
-Δυστυχώς, επ' αυτού δεν δύναμαι να σας βοηθήσω, σκέφτηκε ο Plume, και ξανακοιμήθηκε.
-Η εκτέλεση θα λάβει χώρα αύριο. Κατηγορούμενε, έχετε τίποτα να προσθέσετε;
-Συγχωρείστε με, είπε, δεν παρακολούθησα τη διαδικασία. Και ξανακοιμήθηκε.


H συγκεκριμένη, ανέκδοτη, μετάφραση είναι του Ζήση Αϊναλή.
Το κάποιος Plume, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Χατζηνικολή.

UPDATE : Το διήγημα έχει γυριστεί σε ταινία μικρού μήκους.Το έμαθα με καθυστέρηση μόλις σήμερα. Μπορείτε να τη δείτε : http://www.tvxs.gr/v12836

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Πώς είπατε;

  • Βασανισμός και ξεγύμνωμα Πακιστανών από αστυνομικούς στη Σύμη, η είδηση εδώ και εδώ
  • Κατεδάφιση καταυλισμού προσφύγων στην Πάτρα, η είδηση εδώ και εδώ
  • Eθνικιστές και αστυνομία εναντίον αντιρατσιστικής διαδήλωσης, η είδηση εδώ και εδώ
  • Αστυνομική πολιορκία στο παλιό Εφετείο της Σωκράτους, η είδηση εδώ και εδώ
  • Συμπλοκές και συλλήψεις στο Γραμματικό επειδή οι κάτοικοι εναντιώνονται στην κατασκευή ΧΥΤΑ. (συνελήφθη και ο Προέδρος της κοινότητας ο οποίος προπηλακίστηκε!) Να σημειωθεί ότι η Ε.Ε. έχει ανακοινώσει τη διακοπή της χρηματοδότησης του συγκεκριμένου έργου γιατί η κυβέρνηση απέτυχε να μειώσει τον όγκο των απορριμμάτων, όπως επιβάλει η κοινοτική νομοθεσία (Οδηγ. 1999/31/ΕΚ), η είδηση εδώ και εδώ
...Αυτά μόνο τις τελευταίες μέρες, κύριε Μαρκογιαννάκη, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη συμμετοχή εν ενεργεία αστυνομικών σε κύκλωμα trafficking γυναικών από την Ανατολική Ευρώπη

και φυσικά χωρίς να συνυπολογίσουμε την τεράστια επιτυχία της ελληνικής αστυνομίας, να ΜΗΝ εντοπίσει τους δράστες της δολοφονικής επίθεσης εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα, με αποτέλεσμα να κλείσει ο φάκελος της υπόθεσης.
Κύριος οίδε, με πόσα παχυλά φακελάκια επιβραβεύτηκαν οι επιτυχημένοι σας αστυνομικοί για να ΜΗΝ κάνουν τη δουλειά τους.

Να τους χαίρεστε κύριε Μαρκογιαννάκη!
Πώς είπαμε ότι ονομάζεται το πολίτευμα που εκπροσωπείτε; ; ;

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

η σημασία μιας υπογραφής

Aπό τη διεθνή αμνηστία:


...

και από το keli.gr

Η Χριστίνα Κυριμοπούλου είναι ένα εικοσάχρονο λαβωμένο παιδί του σωφρονιστικού συστήματος. Βρίσκεται στη φυλακή από τα 15 της και ο ιδρυματισμός της έχει στιγματίσει το σώμα και την ψυχή. Η Χριστίνα, φυλακίστηκε για μικροποσότητα και τα τελευταία 5 χρόνια παραπατά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο γιατί αυτοτραυματίζεται καταπίνοντας αιχμηρά αντικείμενα και χαρακώνοντας το κορμί της. Αυτές τις μέρες ήταν να περάσει την πόρτα της φυλακής για τελευταία φορά, όμως τα βάσανά της με απόφαση του Εισαγγελέα θα συνεχιστούν άγνωστο για πόσο. Το περασμένο Σαββατοκύριακο έκοψε της φλέβες της και πλήρωσε τις αυτοκαταστροφικές της τάσεις με πειθαρχική ποινή. Το Συμβούλιο της Φυλακής αποφάσισε να μην επιτρέψει την υφ’ όρων απόλυσή της και διέταξε τη μεταγωγή της σ’ άλλη φυλακή. Η απόφαση αυτή είναι εγκληματική αφού η ψυχολογία της Χριστίνας είναι κλονισμένη και η περαιτέρω φυλάκισή της αποτελεί για αυτό το κορίτσι θανατική ποινή. Το σωφρονιστικό σύστημα δεν χρειάζεται άλλα θύματα για να αποδείξουν την αποτυχία του. Το κράτος οφείλει να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στην Χριστίνα και να πάψει να την στερεί το δικαίωμα στη ζωή.

Υπογράφουμε ζητώντας την άμεση αποφυλάκισης
της κρατούμενης Χριστίνας Κυριμοπούλου


Υπογράφουμε με μειλ στο christina_kyrimopoulou@yahoo.gr
Γράφουμε όνομα, επάγγελμα, περιοχή



Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Τούτο μόνο



Μια κοιλάδα και πιο ψηλά τα δάση στα χρώματα
του φθινοπώρου.
Ένας ταξιδιώτης φτάνει, ο χάρτης τον έφερε εδώ.
Η πιθανώς η μνήμη. Κάποτε, πριν από χρόνια, μέ-
σα στον ήλιο,
Όταν έπεφτε το πρώτο χιόνι και ταξίδευε εδώ
Ένιωσε χαρούμενος, δυνατός, δίχως λόγο,
Χαρά των ματιών. Τα πάντα ήταν ρυθμός
Από το σάλεμα των δέντρων, το πέταγμα ενός
πουλιού,
Το τραίνο στη γέφυρα, μαγεία της κίνησης.
Επιστρέφει μετά από χρόνια, τίποτα δεν απαιτεί.
Ένα μόνο θέλει, το πιο πολύτιμο πράγμα:
Να δει, καθαρά και απλά, δίχως όνομα,
Δίχως προσδοκίες, ελπίδες ή φόβους,
Στο άκρο εκεί που δεν υπάρχει εγώ ή μη-εγώ.

Τσεσλαφ Μίλος (1911-2004)
Ποιήματα
Μετάφραση, Αντώνης Μακρυδημήτρης
εκδ. Γαβριηλίδη

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Ρενέ Τσαρ - Πωλ Βαλερύ, σκέψεις παράλληλες


René Char, 1907-1988

Je vois l’ homme perdu de perversions
politiques, confondant action et expiation,
nommant conquête son anéantissement.

Bλέπω τον άνθρωπο να πελαγώνει μέσα
στις διαστροφές της πολιτικής. Συγχέει
πράξη με εξιλέωση και ονομάζει κατά-
κτηση τον εκμηδενισμό του.
-----------------------------------------
Viendra le temps où les nations sur la
marelle de l’ univers seront aussi étroi-
tement dépendantes les unes des autres
que les organes d’ un même corps, so-
lidaires en son économie. Le cerveau,
plein à craquer de machines, pourra-t-il
encore garantir l’ existence du mince
ruisselet de rêve et d’ évasion? L’ homme,
d’ un pas somnambule, marche vers les
mines meurtières, conduit par le chant
des inventeurs…

Θα έρθει ο καιρός που τα έθνη στο παι-
χνίδι του κόσμου θα εξαρτιώνται τόσο
στενά, το ένα από το άλλο όπως τα όργα-
να ενός σώματος, αλληλέγγυα στην οι-
κονομία του. Ο εγκέφαλος, ασφυχτικά
γεμάτος από μηχανές, θα μπορεί ακόμα
να εγγυηθεί το λεπτό ρυάκι ονείρου και
φυγής, την ύπαρξή του; Ο άνθρωπος πο-
ρεύεται με βήμα υπνοβάτη προς νάρκες
θανατηφόρες. Οι εφευρέτες τραγουδούν
και τον οδηγούν…
----------------------------------------
Nous devons surmonter notre rage et
notre dégoût, nous devons les faires
partager, afin d’ élever et d’ élargir notre
action comme notre morale.

Πρέπει να ξεπεράσουμε την οργή και την
αποστροφή μας, πρέπει να τις μοιρα-
στούμε με τους άλλους ώστε να εγείρου-
με και να διευρύνουμε την πράξη μας όπως
και το ηθικό μας.
--------------------------------------------
La lucudité est la blessure la plus rap-
prochée du soleil.
Η διαύγεια είναι η πληγή η πιο κοντινή
στον ήλιο.
------------------------------------------------------------
Ρενέ Τσαρ
"...To δέντρο είναι που βλέπει"
μετάφραση Κατερίνα Τρακάκη- Σωτήρης Γουνελας
εκδ. Αρμός.

Οι παράλληλες σκέψεις του Βαλερύ

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Δίπολο


Πίνα Μπάους, 1940-2009

Βουλευτής στην Πορτογαλία παραιτήθηκε γιατί παραφέρθηκε : έκανε κερατάκια(!) σε συνάδερφό του της αντιπολίτευσης την ώρα που ο τελευταίος επέκρινε την πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με τα ορυχεία ψευδάργυρου.
Η παραίτησή του έγινε δεκτή!


Πώς είπατε;

Όχι , όχι, ούτε Παυλίδη, ούτε Παυλόπουλο τον λεν τον βουλευτή
και παραιτήθηκε από σήμερα κύριε Μανώλη, όχι από Σεπτέμβρη
και παραιτήθηκε απλώς γιατί έκανε κερατάκια κύριε Σουφλιά,
φανταστείτε δηλαδή τι θα συνέβαινε αν "τακτοποιούσε" όπως εσείς με νόμο την παρανομία
ώστε να μαζέψει φραγκάκια για ένα κράτος που θα τα φάει σε μίζες, στρατόπεδα και εξοπλισμούς.

Τι σχέση έχει η Πίνα Μπάους με όλα αυτά;
Τιμής ένεκεν η παρουσία της σ' αυτή την ανάρτηση
γιατί το πέρασμά της απ΄τον κόσμο ομόρφυνε -και ομορφαίνει- την ασχήμια