Ρενέ Τσαρ - Πωλ Βαλερύ, σκέψεις παράλληλες

René Char, 1907-1988

Je vois l’ homme perdu de perversions
politiques, confondant action et expiation,
nommant conquête son anéantissement.

Bλέπω τον άνθρωπο να πελαγώνει μέσα
στις διαστροφές της πολιτικής. Συγχέει
πράξη με εξιλέωση και ονομάζει κατά-
κτηση τον εκμηδενισμό του.
-----------------------------------------
Viendra le temps où les nations sur la
marelle de l’ univers seront aussi étroi-
tement dépendantes les unes des autres
que les organes d’ un même corps, so-
lidaires en son économie. Le cerveau,
plein à craquer de machines, pourra-t-il
encore garantir l’ existence du mince
ruisselet de rêve et d’ évasion? L’ homme,
d’ un pas somnambule, marche vers les
mines meurtières, conduit par le chant
des inventeurs…

Θα έρθει ο καιρός που τα έθνη στο παι-
χνίδι του κόσμου θα εξαρτιώνται τόσο
στενά, το ένα από το άλλο όπως τα όργα-
να ενός σώματος, αλληλέγγυα στην οι-
κονομία του. Ο εγκέφαλος, ασφυχτικά
γεμάτος από μηχανές, θα μπορεί ακόμα
να εγγυηθεί το λεπτό ρυάκι ονείρου και
φυγής, την ύπαρξή του; Ο άνθρωπος πο-
ρεύεται με βήμα υπνοβάτη προς νάρκες
θανατηφόρες. Οι εφευρέτες τραγουδούν
και τον οδηγούν…
----------------------------------------
Nous devons surmonter notre rage et
notre dégoût, nous devons les faires
partager, afin d’ élever et d’ élargir notre
action comme notre morale.

Πρέπει να ξεπεράσουμε την οργή και την
αποστροφή μας, πρέπει να τις μοιρα-
στούμε με τους άλλους ώστε να εγείρου-
με και να διευρύνουμε την πράξη μας όπως
και το ηθικό μας.
--------------------------------------------
La lucudité est la blessure la plus rap-
prochée du soleil.

Η διαύγεια είναι η πληγή η πιο κοντινή
στον ήλιο.

------------------------------------------------------------

Ρενέ Τσαρ
"...To δέντρο είναι που βλέπει"
μετάφραση Κατερίνα Τρακάκη- Σωτήρης Γουνελας
εκδ. Αρμός.

Οι παράλληλες σκέψεις του Βαλερύ