ο κόου, ο καϊξής και η γιαγιά μου

Συνεχίζοντας την ανάγνωση του Κόου, βρισκόμαστε  για λίγο  στο σπίτι μιας γριάς η οποία περιγράφει την αγγλία που αγάπησε
μια αγγλία που δεν υπάρχει πια. 
Δε μιλάει με πίκρα, ούτε με νοσταλγία. Μιλάει με θυμό.

Η γριά είναι τελικά μετανάστης. 

Όχι στον χώρο. Γεωγραφικά παραμένει στον ίδιο τόπο. 

Χρονικά όμως ναι. Κατοικεί σ' ένα σύμπαν ξένο, με συνήθειες διαφορετικές, άλλους ρυθμούς, άλλες προτεραιότητες. 

Βλέποντας αυτό το βίντεο του Καϊξή, σκέφτομαι πως μοιάζει να μας χωρίζουν χιλιετηρίδες από εκείνη την εποχή

είναι όμως δίπλα μας, τόσο κοντά μας

όσο και η γιαγιά μου εδώ πλάϊ μου που την έζησε