άτιτλο

Σάββατο ταξίδευα. Ίο-Αμοργό μέσω Νάξου.
Στ΄ανοιχτά της Ηρακλειάς, ένα κοπάδι δελφίνια έσκασε μύτη
πλάι στο Σκοπελίτη και ακολούθησε τη ρότα του για ένα περίπου πεντάλεπτο.
Κάποια στιγμή ένα δελφίνι χώρισε από τα υπόλοιπα,
πλησίασε πιο κοντά στο καράβι, κολύμπησε για λίγο
και ξαφνικά βούτηξε και χάθηκε στο βάθος.
Όταν διάβασα για το θάνατο του Δημήτρη , μου ήρθε στο νου
εκείνο το δελφίνι που ξαφνικά έφυγε.
Δεν ξέρω πως γίνεται να νοιώθεις τόση στενοχώρια
για κάποιον που γνωρίζεις μόνο μέσω της ιστοσελίδας του, όμως συμβαίνει.

Δημήτρη, αντίο