Περί καλών προθέσεων

Ένα έντομο με διαφανή ατροφικά φτερά κάθησε στο πιάτο μου λίγο πριν σερβίρω. Άνοιξα χωρίς  δεύτερη σκέψη την πόρτα και το άφησα στο φυσικό του περιβάλλον. Έπλυνα το πιάτο και το γέμισα φαί. Έκατσα να φάω. Με την πρώτη μπουκιά κατάλαβα την ανοησία μου. Δεν το έστελνα στη σωτηρία του, αλλά σε βέβαιο θάνατο από την παγωνιά. Καλύτερα μάλλον να το σκότωνα μια κι έξω.