Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Kelly Reichardt



Ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος ξεπήδησε ως μια αυθόρμητη απάντηση στις mainstream πανάκριβες παραγωγές κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα. Στα πρώτα του βήματα έδωσε μερικές πολύ δυνατές ταινίες. Καπελώθηκε όμως γρήγορα όταν κάποιοι μυρίστηκαν  λεφτά στον χώρο και επένδυσαν σ' αυτόν κόβοντάς του στην ουσία την ορμή και μετατρέποντάς τον σιγά αλλά σταθερά σε κάτι λιγότερο πρωτότυπο.
Το κίνημα έπαψε να είναι ανεξάρτητο. Κάτω από τη σημαία του εναλλακτικού δημιουργήθηκε ένα νέο μοντέλο παραγωγής  φθηνότερων ταινιών. Μια καινούργια μικρή βιομηχανία άρχισε να ανθίζει εις βάρος της ποιότητας που έπεσε κατακόρυφα. Το αρχικό κέφι στις περισσότερες περιπτώσεις χάθηκε. Το μεράκι, η τρέλλα ή το προσωπικό χνάρι, που ήταν κύρια συστατικά σ αυτές τις ταινίες, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, στιλιζαρίστηκαν και διαβρώθηκαν.
-Πολλά λέω. . ας μπω στο θέμα. .
Οι ταινίες της Kelly Reichardt γυρνάνε τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο στην πηγή του. Του ξαναδίνουν τη σημασία που έχασε. Είναι εύγλωττες χωρίς να γίνονται φωνακλάδικες. Είναι ιδιαίτερες χωρίς να διεκδικούν το καπέλο καμίας ιδιαιτερότητας. Είναι βαθειά πολιτικές χωρίς να σηκώνουνε παντιέρα και βαθειά ανθρώπινες χωρίς να γίνονται μελό.

Ακολουθεί το τρέιλερ της τελευταίας της ταινίας 

Wendy and Lucy


και της αμέσως προηγούμενης

Old joy



Δεν υπάρχουν σχόλια: