Sin palabras

το λίγο, το αρκετό, το παν

και τραγούδησα

το τραγούδι του 'Απειρου μέσα

σ' ένα σφραγισμένο πηγάδι.

Ας σκορπίσει η φύση πάνω στο πυρωμένο κρανίο μου

τον ήλιο της, τη βροχή της,

 τον άνεμο που αγγίζει τα μαλλιά μου

και τα υπόλοιπα καλώς να έρθουν, σαν είναι η ώρα τους 

αρκεί στο μεταξύ τον λίγο χρόνο που διαθέτουμε

 να τον έχουμε ζήσει

-κομμάτι του κειμένου, είναι παραφθορά του  Πεσσόα-