Υ.Γ. 1.Ο γάιδαρος του Nietzsche όμως δεν έχει. 2.Από τη ρομαντική αβεβαιότητα της Ωδής προτιμώ τον ονειρικό κύκλο του Paz.Θαυμάσιος συνειρμός πάντως,ευχα- ριστώ,είχα να το διαβάσω χρόνια. (***στίχ.51-60) 3.Όσο για τη γάτα,την κυνηγάει ο σκύλος του Bunuel...
1. Έχει, είναι του Νίτσε. Έτσι προσωποποιείται και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους 2. δε συγκρίνω, το καθένα έχει την ομορφιά του. 3. Πάντως γάτες-σκύλοι, μαζί με αυτήν του Σρέντιγκερ κερδίζουν 2-1!
Με το σκυλί του Παβλόφ το σκορ γίνεται 2-2. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι τιμητικό για τον σκύλο σας.. (Μπορείτε φυσικά να μην του το πείτε καθόλου)
ο σκύλος Ασάδο όμως έχει δικό του όνομα, προσωποποιείται ως οντότητα πέρα από τον Σαραμάγκου. Το ίδιο και ο Αργος του Οδυσσέα ή η Καρένιν του Κούντερα. Αντίθετα όλοι οι προαναφερθέντες (γάτες και σκύλοι, αηδόνια και γάϊδαροι) είναι σύμβολα. Δανείζονται το όνομά τους από τον δημιουργό τους ακριβώς γιατί δεν προσωποποιούνται, παραμένουν στη σφαίρα της ιδέας και του αφηρημένου.
Η αναφορά στον Κιτς και τον Σοπενχάουερ, που ήρθε ως απάντηση στο el rostro sin nombre, αυτό ακριβώς ήθελε να καταδείξει.
Ο Σαραμάνγκου αναφέρει τον 'σκύλο' στα περισσότερα μυθιστορήματά του κι αυτό με κάνει να πιστεύω ότι τον χρησιμοποιεί ως σύμβολο.
Ο Έλιοτ σ'ένα δοκίμιό του παρατηρεί,πως ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί ένα συναίσθημα με τη μορφή της τέχνης είναι να βρεθεί,όχι κάποιο σύμβολο,αλλά μια 'αντικειμενική συστοιχία' όπως την ονομάζει,δηλ ένα σύνολο αντικειμένων,μια κατάσταση,μια αλυσίδα γεγονότων που θα αποτελέσουν τη φόρμουλα αυτού ειδικά του συναισθήματος. Το 'rostro sin nombre' λοιπόν,αποτελεί κομμάτι μιας τέτοιας συστοιχίας και όχι ρεαλισμό!
Υ.Γ. Ο Παβλοφ ήταν φυσιολόγος και το πως εξελίχθηκε η θεωρία του (δυστυχώς),δεν ήταν ζήτημα ποιητικής ή φιλοσοφίας.
Αγαπητέ, δεν σας θεώρησα ρεαλιστή! Πάνω στο νήμα μιας συζήτησης, πυροδοτούνται μύριοι συνειρμοί, σχετικοί μη σχετικοί ή σχετικοί παράπλευρα. Επιχείρησα να δώσω μία χιουμοριστική νότα με τη γατοσκυλομαχία, κυρίως για να αναζητήσουμε παίζοντας, σκύλους εσείς, γάτες εγώ που με κάποιον τρόπο αφήσαν το χνάρι τους στην ιστορία, την επιστήμη, τη λογοτεχνία.. Θα το θεωρούσα πολύ διασκεδαστικό ένα τέτοιο παιχνίδι και σας πέταξα το μπαλάκι. Δεν παριστάνω τον θεωρητικό της λογοτεχνίας, δεν είμαι άλλωστε. Αυτά που λέω είναι απλά προσωπικές μου σκέψεις -κάποιες φορές της στιγμής- και δεν διεκδικούν επιστημονική ορθότητα, ούτε και φυσικά ειπώνονται με την πρόθεση να έρθουν σε σύγκρουση με κάποια άλλη αντίληψη ή προσέγγιση. Αν θέλετε, απολαμβάνω τα δώθε-κείθε τρεχαλητά του πνεύματος που προκύπτουν μέσα από έναν διάλογο.
καλημέρα, Συμφωνώ μαζί σας για τον τρόπο που εξελίχθηκε η συζήτηση,αλλά δεν θεωρώ πως 'παριστάνετε'κάτι.Παρεξήγηση... Απλώς,για μια στιγμή νόμισα πως με αποκαλέσατε γάιδαρο..!
15 σχόλια:
Καλησπέρα σας, ωραία μου! Με πατάτες του Τσάβες περνάμε την κρίση;
@locus solus
..πάντως σίγουρα όχι με λαχανάκια βρυξελλών
Καλημέρα σας σενιόρ!
...y el aciago fulgor de la desdicha como un ave petrificanto el bosque con su canto...
..oh bosque de pilares encantados,
bajo los arcos de la luz penetro
los corredores de un otoño diáfano..
υ.γ. γιατί δε διαλέγεται ένα οποιοδήποτε όνομα; Θα δίνει την ψευδαίσθηση του λιγότερο απρόσωπου
Μια μεγάλη κυκλική φράση
απ'το Μηδέν στο Είναι
Το ακαριαίο και το ατελεύτητο
το πριν και το ύστερα,ο έρημος γελοίος χρόνος
Υ.Γ.el rostro sin nombre,el ser sin
rostro
Υ.Γ.
η γάτα του σοπενχάουερ,
το αηδόνι του Κιτς
έχουν, βλέπετε, όνομα
ακόμη και όταν δεν έχουν πρόσωπο
Υ.Γ.
1.Ο γάιδαρος του Nietzsche όμως δεν
έχει.
2.Από τη ρομαντική αβεβαιότητα της
Ωδής προτιμώ τον ονειρικό κύκλο του
Paz.Θαυμάσιος συνειρμός πάντως,ευχα-
ριστώ,είχα να το διαβάσω χρόνια.
(***στίχ.51-60)
3.Όσο για τη γάτα,την κυνηγάει ο
σκύλος του Bunuel...
1. Έχει, είναι του Νίτσε.
Έτσι προσωποποιείται και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους
2. δε συγκρίνω, το καθένα έχει την ομορφιά του.
3. Πάντως γάτες-σκύλοι, μαζί με αυτήν του Σρέντιγκερ κερδίζουν 2-1!
1.???
3.Ευτυχώς που ο σκύλος μου δεν ξέρει
να διαβάζει (ακόμη).Πολύ θα λυπόταν
με το σκορ...
Με το σκυλί του Παβλόφ το σκορ γίνεται 2-2.
Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι τιμητικό για τον σκύλο σας..
(Μπορείτε φυσικά να μην του το πείτε καθόλου)
Καλώς ορίσατε λοιπόν γάιδαρε του Νίτσε!
Εάν γνωρίζετε πόσα βιβλία ακριβώς έχει γράψει ο Σαραμάγκου,προσθέστε τον αριθμό στο σκορ υπέρ των σκύλων.Αυτό νομίζω θα 'ξεπλύνει' την προσβολή...
ευχαριστώ...
ο σκύλος Ασάδο όμως έχει δικό του όνομα, προσωποποιείται ως οντότητα πέρα από τον Σαραμάγκου. Το ίδιο και ο Αργος του Οδυσσέα ή η Καρένιν του Κούντερα.
Αντίθετα όλοι οι προαναφερθέντες (γάτες και σκύλοι, αηδόνια και γάϊδαροι) είναι σύμβολα. Δανείζονται το όνομά τους από τον δημιουργό τους ακριβώς γιατί δεν προσωποποιούνται, παραμένουν στη σφαίρα της ιδέας και του αφηρημένου.
Η αναφορά στον Κιτς και τον Σοπενχάουερ, που ήρθε ως απάντηση στο el rostro sin nombre, αυτό ακριβώς ήθελε να καταδείξει.
Καλημέρα σας!
Ο Σαραμάνγκου αναφέρει τον 'σκύλο' στα περισσότερα μυθιστορήματά του κι αυτό με κάνει να πιστεύω ότι τον χρησιμοποιεί ως σύμβολο.
Ο Έλιοτ σ'ένα δοκίμιό του παρατηρεί,πως ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί ένα συναίσθημα με τη μορφή της τέχνης είναι να βρεθεί,όχι κάποιο σύμβολο,αλλά μια 'αντικειμενική συστοιχία' όπως την ονομάζει,δηλ ένα σύνολο αντικειμένων,μια κατάσταση,μια αλυσίδα γεγονότων που θα αποτελέσουν τη φόρμουλα αυτού ειδικά του συναισθήματος.
Το 'rostro sin nombre' λοιπόν,αποτελεί κομμάτι μιας τέτοιας συστοιχίας και όχι ρεαλισμό!
Υ.Γ. Ο Παβλοφ ήταν φυσιολόγος και το πως εξελίχθηκε η θεωρία του (δυστυχώς),δεν ήταν ζήτημα ποιητικής ή φιλοσοφίας.
Καλησπέρα
Αγαπητέ, δεν σας θεώρησα ρεαλιστή!
Πάνω στο νήμα μιας συζήτησης, πυροδοτούνται μύριοι συνειρμοί,
σχετικοί μη σχετικοί ή σχετικοί παράπλευρα.
Επιχείρησα να δώσω μία χιουμοριστική νότα με τη γατοσκυλομαχία,
κυρίως για να αναζητήσουμε παίζοντας,
σκύλους εσείς, γάτες εγώ που με κάποιον τρόπο αφήσαν το χνάρι τους στην ιστορία, την επιστήμη, τη λογοτεχνία.. Θα το θεωρούσα πολύ διασκεδαστικό ένα τέτοιο παιχνίδι και σας πέταξα το μπαλάκι.
Δεν παριστάνω τον θεωρητικό της λογοτεχνίας, δεν είμαι άλλωστε. Αυτά που λέω είναι απλά προσωπικές μου σκέψεις -κάποιες φορές της στιγμής- και δεν διεκδικούν επιστημονική ορθότητα, ούτε και φυσικά ειπώνονται με την πρόθεση να έρθουν σε σύγκρουση με κάποια άλλη αντίληψη ή προσέγγιση.
Αν θέλετε, απολαμβάνω τα δώθε-κείθε τρεχαλητά του πνεύματος που προκύπτουν μέσα από έναν διάλογο.
Καλημέρα!
καλημέρα,
Συμφωνώ μαζί σας για τον τρόπο που εξελίχθηκε η συζήτηση,αλλά δεν θεωρώ πως 'παριστάνετε'κάτι.Παρεξήγηση...
Απλώς,για μια στιγμή νόμισα πως με αποκαλέσατε γάιδαρο..!
Δημοσίευση σχολίου