και τραγούδησα
το τραγούδι του 'Απειρου μέσα
σ' ένα σφραγισμένο πηγάδι.
Ας σκορπίσει η φύση πάνω στο πυρωμένο κρανίο μου
τον ήλιο της, τη βροχή της,
τον άνεμο που αγγίζει τα μαλλιά μου
και τα υπόλοιπα καλώς να έρθουν, σαν είναι η ώρα τους
αρκεί στο μεταξύ τον λίγο χρόνο που διαθέτουμε
να τον έχουμε ζήσει
-κομμάτι του κειμένου, είναι παραφθορά του Πεσσόα-
11 σχόλια:
Αχ, Καλλιρρόη μου, ελπίζω να τραγούδησες το ανείπωτο...
πολυ ωραία ...
Υ.Γ. Καλιρρόη who ?
...and not, when I came to die, discover that I had not lived.
Μια και απ' ό,τι θυμάμαι είμαστε της ίδιας γενιάς, θα θυμάσαι αυτή τη φράση του Θορώ από τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών". :)
@Νατάσα
γλυκιά μου, ακόμη κι όταν τραγουδιέται
το παίρνει ο άνεμος
το απορροφά η σιωπή
μένει εσαεί ανείπωτο
φύσις κρύπτεσθαι φιλεί
(Τι σ' έπιασε ρε και μου ξεμπρόστιασες τ' όνομα;;)
@αερόστατε
πάντως όχι Παρρέν..:-)
@δύτη
είναι ο Θορώ κάθε γενιάς
ελπίζω
(εμείς ναι, ίδιας χρονιάς κρασί:-)
Χμ, από πού είναι οι φωτογραφίες; (βασικά ρωτάω για τον βράχο στη θάλασσα και το νεκροταφείο)
@chien andalou
Καλημέρα, καλώς ηφάνεις στα μέρη μας!
Το νεκροταφείο και ο βράχος βρίσκονται στο Ξυλοκερατίδι (προέκταση των Καταπόλων, κοιτώντας τη θάλασσα προς τα δεξιά) στην Αμοργό.
(Να δω πότε θα πάω στην Αμοργό επιτέλους...)
Κι αυτό πάνω στον βράχο τι ακριβώς είναι; Έτυχε ή πέτυχε το κυκλαδικό ειδώλιο;
Δεν έχω κολυμπήσει ως εκεί για να το δω από κοντά. Είναι το γλυπτό μιας γυναίκας που ατενίζει. Βρίσκεται κάτω από το νεκροταφείο.
Να πας αύριο, ή το αργότερο μεθαύριο!
Μην το καθυστερείς καθόλου!
Θα βρεις αρκετούς εκεί που αγαπούν τον Hartley και κάποιους -λίγους- να φροντίζουνε τη σίκαλη :-)
Εγώ πάλι έβλεπα μια γυναίκα πάνω στο βράχο που φορούσε ένα ξερω-γω-τί με ένα ειδώλιο πάνω του. (ως γνωστόν, οι σκύλοι δεν φημιζόμαστε για την όρασή μας)
Χεχε, διαβασμένη σε βρίσκω. Περίεργο αυτό που λες για τον Hartley, νόμιζα ότι είναι εντελώς ξεχασμένος πια (εδώ κοντεύω να τον ξεχάσω εγώ). :)
Σε τσάκωσα! (για τον Χάρτλεϊ λέω)
http://dytistonniptiron.wordpress.com/2009/07/15/seidi-ali-reis/#comment-682
(file under ό,τι θυμάμαι χαίρομαι)
αν κάνει κάποια ταινία τώρα,
θα τη δω λες κι ακούω έναν κολλητό που έχουμε να βρεθούμε χρόνια
δε μπορώ να τον διαχωρίσω
ούτε από τα πρώτα νιάτα,
ούτε από τις πρώτες ρυτίδες μου
Γεια σου σκυλουμπάκο ανδαλουσιανέ
Δημοσίευση σχολίου