Ο ωκεανός και η σταγόνα

Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Χερουβείμ και δημοσιεύτηκε στη Γαλέρα τον Ιούλιο του '09

Mε αφορμή την ανάρτηση της Οu Ming για το τσιγάρο.
Ξεκίνησα να γράφω ένα σχόλιο στο μπλογκ της αλλά μου βγήκε σεντόνι και το έφερα εδώ.

Κάθε φορά που ανεβαίνω στην αθήνα αρρωσταίνω.  Ο φάρυγγας μου ξεραίνεται. Περνώντας οι μέρες, όλη η αναπνευστική οδός γίνεται τραχιά λες και κάτι την ξύνει ασταμάτητα και την πληγώνει. Τα πνευμόνια μου καίνε. Η αναπνοή, παύει να είναι βαθιά, γίνεται κοφτή και ρηχή προσπαθώντας να εισπνεύσει όσο το δυνατόν λιγότερο δηλητήριο. Κουράζομαι πολύ εύκολα, νομίζω πως φταίει ο θόρυβος, η ασχήμια, η έλλειψη ορίζοντα, αλλά κυρίως η κακή ποιότητα του αέρα, η έλλειψη οξυγόνου. Όταν φτάνω επιτέλους ξανά πίσω στο νησί, το πρώτο πράγμα που νοιώθω είναι η ανακούφιση της βαθιάς ανάσας.

Η πρωτεύουσα βλάπτει πολύ πιο σοβαρά την υγεία από ότι ο καπνός. Κι ας μην υπάρχει καμία ταμπέλα που να προειδοποιεί σχετικά.
Το να βγάζεις ένα παιδί σε καροτσάκι βόλτα στην αλεξάνδρας, την κηφισίας, κοκ είναι σαφώς πιο επιβλαβές για την υγεία του από το τσιγάρο. Δεν είναι τυχαίο πως τα κρούσματα άσθματος σε παιδιά σχολικής ηλικίας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια.
Ο κόσμος καίγεται κι εμείς πιπιλάμε την καραμέλα που σερβίρουν οι ασφαλιστικές εταιρείες για να μην πληρώνουν αποζημιώσεις στους συγγενείς αποθανόντων από καρκίνο του πνεύμονα.
Δεν τα λέω αυτά ως υπέρμαχος του καπνίσματος. Θεωρώ όμως πως το κάπνισμα δεν είναι μείζον πρόβλημα και είναι γελοίο να γίνεται αιτία διχασμού μεταξύ ανθρώπων που επί της ουσίας έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρότητα προβλήματα σε σχέση με την ποιότητα ζωής τους.
Παρατηρώ πως είναι εξαιρετικά συχνό φαινόμενο το να εστιάζουμε σε μία λεπτομέρεια, να τη μεγεθύνουμε και να την κάνουμε θέμα γηπέδου και πόλωσης. Το αποτέλεσμα είναι πως η ευρεία όραση εξασθενεί υπέρ του σημείου εστίασης, τα πράγματα γίνονται θολά και παραμένουν ασύνδετα μεταξύ τους. Τολμώ να πω πως ενδέχεται, αυτό να οφείλεται στην έλλειψη ορίζοντα. Όπου και να κοιτάξεις σ αυτήν την πόλη, τα μάτια σου σκοντάφτουν πάνω σε τοίχους από μπετόν, πάνω σε ασχήμια. Η περιφερειακή όραση έχει αδρανήσει. Το να χάνεις την περιφερειακή όραση είναι σοβαρό πρόβλημα, χάνεις ουσιαστική πληροφορία από το άμεσο περιβάλλον σου, αποκτάς δηλαδή  παρωπίδες. -Όχι, αυτό που λέω δεν είναι υπερβολή. Οι παρωπίδες σε εμποδίζουν να κοιτάς γύρω. Το ίδιο κάνει και η απώλεια της περιφερειακής όρασης.
Θα μπορούσα να πω πολύ περισσότερα, αλλά φοβάμαι πως έπειτα θα μπλέξουμε με επιχειρήματα που αποπροσανατολίζουν και αποδυναμώνουν την ουσία. Και η ουσία είναι αυτή:
Η ποιότητα της καθημερινής ζωής, κινώντας από τις πιο βασικές ανάγκες όπως το να αναπνέεις καθαρό αέρα, είναι κάκιστη. Και το τσιγάρο, δεν είναι παρά μια σταγόνα σ' έναν πολύ βρώμικο ωκεανό. Είναι παράλογο να ξεχνάμε τον ωκεανό και, εστιάζοντας εντελώς μυωπικά, να πολωνόμαστε  για μια σταγόνα.

Υ.Γ. Όχι, δεν τις ξέχασα τις εκλογές..