Φυλές του Όμο

Aιθιοπία. Ποταμός Όμο.
Φωτογραφίες Hans Sylvester.

Aγία μου δημοκρατία, σώσον ημάς!

το κουνούπι


Άγιος Λογγίνος, προστάτης των δεσμοφυλάκων!

Πώς να ονομάσουμε άραγε το παρακάτω πολίτευμα :
οι κυβερνήσεις εκλέγονται μεν με δημοκρατικές διαδικασίες,
τα μέσα καταστολής όμως που χρησιμοποιούν, θα τα ζήλευε
οποιοδήποτε απολυταρχικό ή φασιστικό καθεστώς.
Γιατί αν αυτό είναι δημοκρατία τότε εγώ είμαι θρήσκα
μέχρι τα μπούνια και αρχίζω πάραυτα να προσεύχομαι στον
Άγιο Λογγίνο, ή σε όποιον άλλον άγιο βρω εύκαιρο,
να ρίξει φωτιά και να τους κάψει.
Βάζω και τάμα μια λαμπάδα νά! (με το συμπάθειο)
εάν εισακουστώ και τους λαμπαδιάσει όλους!
Στο τέλος, νίπτω και τας χείρας μου..
σε αυτόν εδώ τον νιπτήρα

Putas asesinas

1953 Χιλή - 2003 Βαρκελώνη

.

... 24.Το 1973 επέστρεψα στη Χιλή κάνοντας ένα μακρύ χερσαίο και θαλάσσιο ταξίδι που παρατάθηκε χάρη στη φιλοξενία. Γνώρισα επαναστάτες διαφόρων ειδών. Ο πύρινος σίφουνας στον οποίο δεν θα αργούσα να τυλιχτεί η Κεντρική Αμερική ήδη διαφαινόταν στα μάτια των φίλων μου, που μιλούσαν για το θάνατο, όπως διηγείται κανείς μια ταινία. 25. Έφτασα στη Χιλή τον Αύγουστο του 1973. Ήθελα να συμμετάσχω στο χτίσιμο του σοσσιαλισμού. Το πρώτο βιβλίο με ποιήματα που αγόρασα ήταν το Obra gruesa του Πάρρα.

Το δεύτερο το Artefactos, και αυτό του Πάρρα. 26. Είχα λιγότερο από έξι μήνες περιθώριο για να απολαύσω το χτίσιμο του σοσσιαλισμού. Εννοείται πως τότε δεν το ήξερα. Ήμουν παρριανός στην αφέλεια. 27. Παραυρέθηκα σε μια έκθεση και γνώρισα πολλούς Χιλιανούς ποιητές, ήταν τρομακτικό. 28. Στις 11 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκα εθελοντής στον μοναδικό επιχειρησιακό πυρήνα της συνοικίας στην οποία έμενα. Ο επικεφαλής ήταν ένας κομμουνιστής εργάτης, χοντρούλης και μπερδεμένος, αλλά αποφασισμένος να παλέψει. Η γυναίκα του έμοιαζε πιο γενναία από αυτόν. Όλοι στριμωχνόμασταν στη μικρή τραπεζαρία με το ξύλινο πάτωμα. Ενώ ο επικεφαλής του πυρήνα μιλούσε, κοίταξα τα βιβλία που είχε πάνω στο ράφι. Ήταν λίγα, τα περισσότερα καουμπόικα μυθιστορήματα σαν αυτά που διάβαζε ο πατέρας μου.

....

54. Παιδιά του ισπανικού λέοντα, έλεγε ο Ρούμπεν Ντάριο, ένας εκ γεννετής αισιόδοξος. Παιδιά του Ουώλτ Ουίτμαν, του Χοσέ Μαρτί, της Βιολέτα Πάρρα: γδαρμένοι, λησμονημένοι, σε κοινούς τάφους στα βάθη της θάλασσας, με τα κόκκαλά τους ανακατωμένα σ' ένα τρωικό πεπρωμένο που τρομάζει τους επιζήσαντες. 55. Τους σκέφτομαι αυτές τις μέρες που οι βετεράνοι των Διεθνών Ταξιαρχιών επισκέπτονται την Ισπανία, γεροντάκια που κατεβαίνουν από λεωφορεία με τη γροθιά σηκωμένη. Ήταν 40.000 και σήμερα επιστρέφουν στην Ισπανία 350 ή κάτι τέτοιο. 56. Σκέφτομαι τον Μπελτράν Μοράλες, σκέφτομαι τον Ροδρίγο Λίρα, σκέφτομαι τον Μάριο Σαντιάγο, σκέφτομαι τον Ρεϊνάλντο Αρένας. Σκέφτομαι τους ποιητές που πέθαναν σε πάγκους βασανιστηρίων, που πέθαναν από έιντς, από υπερβολική δόση, όλους αυτούς που πίστεψαν στον λατινοαμερικάνικο παράδεισο και πέθαναν στην λατινοαμερικάνικη κόλαση. Σκέφτομαι αυτά τα έργα που ίσως επιτρέψουν στην αριστερά να βγει από την τάφρο της ντροπής και της αναποτελεσματικότητας. 57. Σκέφτομαι τα δικά μας μάταια και μυτερά κεφάλια και τον φρικτό θάνατο του Ισαάκ Μπάμπελ. 58. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω νερουδιανός στη συνεργασία.

.

Απόσπασμα από το Λίστα χορού που περιλαμβάνεται

στο Πουτάνες Φόνισσες του Ρομπέρτο Μπολάνιο.

Εκδ Άγρα, μετάφραση Έφη Γιαννοπούλου

Πού νά ναι η πασχαλιά;

Το καράβι που ήταν να ταξιδέψω σήμερα, πήρε φωτιά

και πάρκαρε στη Σέριφο.

Το επόμενο θα φτάσει με πολλές ώρες καθυστέρηση.

Πήγα με την ευκαιρία να ξεχορταριάσω λίγο τον κήπο.

Τόσες μέρες, πάνω στα μαρούλια, τ΄αντίδια, τα κουκιά,

κάθονται πασχαλίτσες.

Σκέφτηκα να φωτογραφήσω μία και να την βάλω να κάτσει

πάνω-πάνω στο μπλογκ, να λέει καλές γιορτές αυτή, μια που

εγώ θα λείπω. Πασχαλιές όμως σήμερα γιοκ!

Πήγανε φαίνεται σε άλλο μποστάνι!

Έτσι θα αφήσω πάνω πάνω τα κουκιά, τη γάτα μου και μερικούς

ανώνυμους κατοίκους του κήπου και θα σας πω

.

ΚΑΛΕΣ.. ΓΙΟΡΤΕΣ

(χωρίς την πασχαλιά..)

.

Voy a Portugal

Η Ώρα

Με αφορμή την ανάρτηση του Γούφα,
ωρολογά, ωρολογά τι ώρα είναι..

Η μοναξιά ακούμπησε το θεό
ο θεός έκλασε το σύμπαν
το σύμπαν έκλασε τον άνθρωπο
ο άνθρωπος έκλασε τις θεωρίες
οι θεωρίες δεν κατάφεραν να κλάσουν το θάνατο:
νά σου ο πολιτισμός!

Είστε και ή παρά;
..Θα περιμένω

Mientras

La cabalgata

Se viene por la noche
como un comienzo de aria;
se allegan unas vivas
trabazones de alas.
Me da en la cara un alto
muro de marejada,
y saltan, como un hijo,
contentas, mis entrañas.

Soy vieja; amé los héroes
y nunca vi su cara;
por habre de su carne
yo he comido las fàbulas.

Ahora despierto a un niño
y destapo su cara,
y lo saco desnudo
a la noche delgada,
y lo hondeo en el aire
mientras el río pasa,
porque lo tome y lleve
la vieja Cabalgata...

Gabriella Mistral
Τala
--------------------------------

Απόσπασμα από το Ιππικό

Έρχονται από τη νύχτα
σαν την αρχή μιας άριας∙
μαζεύονται ολοζώντανα
κάποια φτερά και σμίγουν.
Με χτυπάει καταπρόσωπο
ο ορυμαγδός της θάλασσας,
και σαν παιδί χορεύουν,
χαρούμενα τα σπλάχνα μου.

Είμαι γριά∙ αγάπησα τους ήρωες
και ποτέ δεν τους είδα∙
από πείνα για τη σάρκα τους
έφαγα τα παραμύθια.

Τώρα ξυπνάω ένα παιδί,
ξεσκεπάζω το πρόσωπό του
και το παίρνω γυμνό
στη λεπτοκαμωμένη νύχτα,
το κουνώ στον αέρα,
ενώ περνάει το ποτάμι
να το πάρει να φύγει
το παλιό Ιππικό...

Τα καλύτερα ποιήματά της

Gabriella Mistral
μετάφραση Ρήγας Καππάτος
εκδ. Εκάτη