1953 Χιλή - 2003 Βαρκελώνη
.
... 24.Το 1973 επέστρεψα στη Χιλή κάνοντας ένα μακρύ χερσαίο και θαλάσσιο ταξίδι που παρατάθηκε χάρη στη φιλοξενία. Γνώρισα επαναστάτες διαφόρων ειδών. Ο πύρινος σίφουνας στον οποίο δεν θα αργούσα να τυλιχτεί η Κεντρική Αμερική ήδη διαφαινόταν στα μάτια των φίλων μου, που μιλούσαν για το θάνατο, όπως διηγείται κανείς μια ταινία. 25. Έφτασα στη Χιλή τον Αύγουστο του 1973. Ήθελα να συμμετάσχω στο χτίσιμο του σοσσιαλισμού. Το πρώτο βιβλίο με ποιήματα που αγόρασα ήταν το Obra gruesa του Πάρρα.
Το δεύτερο το Artefactos, και αυτό του Πάρρα. 26. Είχα λιγότερο από έξι μήνες περιθώριο για να απολαύσω το χτίσιμο του σοσσιαλισμού. Εννοείται πως τότε δεν το ήξερα. Ήμουν παρριανός στην αφέλεια. 27. Παραυρέθηκα σε μια έκθεση και γνώρισα πολλούς Χιλιανούς ποιητές, ήταν τρομακτικό. 28. Στις 11 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκα εθελοντής στον μοναδικό επιχειρησιακό πυρήνα της συνοικίας στην οποία έμενα. Ο επικεφαλής ήταν ένας κομμουνιστής εργάτης, χοντρούλης και μπερδεμένος, αλλά αποφασισμένος να παλέψει. Η γυναίκα του έμοιαζε πιο γενναία από αυτόν. Όλοι στριμωχνόμασταν στη μικρή τραπεζαρία με το ξύλινο πάτωμα. Ενώ ο επικεφαλής του πυρήνα μιλούσε, κοίταξα τα βιβλία που είχε πάνω στο ράφι. Ήταν λίγα, τα περισσότερα καουμπόικα μυθιστορήματα σαν αυτά που διάβαζε ο πατέρας μου.
....
54. Παιδιά του ισπανικού λέοντα, έλεγε ο Ρούμπεν Ντάριο, ένας εκ γεννετής αισιόδοξος. Παιδιά του Ουώλτ Ουίτμαν, του Χοσέ Μαρτί, της Βιολέτα Πάρρα: γδαρμένοι, λησμονημένοι, σε κοινούς τάφους στα βάθη της θάλασσας, με τα κόκκαλά τους ανακατωμένα σ' ένα τρωικό πεπρωμένο που τρομάζει τους επιζήσαντες. 55. Τους σκέφτομαι αυτές τις μέρες που οι βετεράνοι των Διεθνών Ταξιαρχιών επισκέπτονται την Ισπανία, γεροντάκια που κατεβαίνουν από λεωφορεία με τη γροθιά σηκωμένη. Ήταν 40.000 και σήμερα επιστρέφουν στην Ισπανία 350 ή κάτι τέτοιο. 56. Σκέφτομαι τον Μπελτράν Μοράλες, σκέφτομαι τον Ροδρίγο Λίρα, σκέφτομαι τον Μάριο Σαντιάγο, σκέφτομαι τον Ρεϊνάλντο Αρένας. Σκέφτομαι τους ποιητές που πέθαναν σε πάγκους βασανιστηρίων, που πέθαναν από έιντς, από υπερβολική δόση, όλους αυτούς που πίστεψαν στον λατινοαμερικάνικο παράδεισο και πέθαναν στην λατινοαμερικάνικη κόλαση. Σκέφτομαι αυτά τα έργα που ίσως επιτρέψουν στην αριστερά να βγει από την τάφρο της ντροπής και της αναποτελεσματικότητας. 57. Σκέφτομαι τα δικά μας μάταια και μυτερά κεφάλια και τον φρικτό θάνατο του Ισαάκ Μπάμπελ. 58. Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω νερουδιανός στη συνεργασία.
.
Απόσπασμα από το Λίστα χορού που περιλαμβάνεται
στο Πουτάνες Φόνισσες του Ρομπέρτο Μπολάνιο.
Εκδ Άγρα, μετάφραση Έφη Γιαννοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου