Mientras

La cabalgata

Se viene por la noche
como un comienzo de aria;
se allegan unas vivas
trabazones de alas.
Me da en la cara un alto
muro de marejada,
y saltan, como un hijo,
contentas, mis entrañas.

Soy vieja; amé los héroes
y nunca vi su cara;
por habre de su carne
yo he comido las fàbulas.

Ahora despierto a un niño
y destapo su cara,
y lo saco desnudo
a la noche delgada,
y lo hondeo en el aire
mientras el río pasa,
porque lo tome y lleve
la vieja Cabalgata...

Gabriella Mistral
Τala
--------------------------------

Απόσπασμα από το Ιππικό

Έρχονται από τη νύχτα
σαν την αρχή μιας άριας∙
μαζεύονται ολοζώντανα
κάποια φτερά και σμίγουν.
Με χτυπάει καταπρόσωπο
ο ορυμαγδός της θάλασσας,
και σαν παιδί χορεύουν,
χαρούμενα τα σπλάχνα μου.

Είμαι γριά∙ αγάπησα τους ήρωες
και ποτέ δεν τους είδα∙
από πείνα για τη σάρκα τους
έφαγα τα παραμύθια.

Τώρα ξυπνάω ένα παιδί,
ξεσκεπάζω το πρόσωπό του
και το παίρνω γυμνό
στη λεπτοκαμωμένη νύχτα,
το κουνώ στον αέρα,
ενώ περνάει το ποτάμι
να το πάρει να φύγει
το παλιό Ιππικό...

Τα καλύτερα ποιήματά της

Gabriella Mistral
μετάφραση Ρήγας Καππάτος
εκδ. Εκάτη