εστιάσεις και αποπροσανατολισμοί

Γι αυτό το ρημαδοεμβόλιο κατά της γρίπης, έχουν γραφτεί, συζητηθεί, διατυπωθεί, μύριες γνώμες, απόψεις και θεωρίες
Ως και σενάρια συνωμοσίας και καταστροφής.
Μήνες τώρα, ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε σε μέιλ που κυκλοφορούν σωρηδόν γιατί να το κάνουμε, γιατί να μην το κάνουμε, τι μας απειλεί, ποιος κερδίζει, ποιος χάνει, τι κακό θα μας βρει.
Προσωπικά δεν θα το κάνω, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Θέλω να εστιάσω σε κάτι άλλο που, κατά τη γνώμη μου, είναι πραγματικά σημαντικό και για το οποίο δεν έχει, από όσο ξέρω, ειπωθεί κάτι.
Παρατηρώ τα εξής :
Οι γιατροί είναι διχασμένοι,
διαφορετικές χώρες ακολουθούν διαφορετικές πολιτικές,
δεν υπάρχει πουθενά βεβαιότητα, εικασίες μόνο και σενάρια,
πρέπει λοιπόν ο καθένας να πάρει μια απόφαση για τον εαυτό του σχετικά με την υγεία του, γνωρίζοντας πως ενδέχεται να μην έχει δίκιο.
Ο κόσμος έχει χωριστεί σε στρατόπεδα υπέρ και κατά.
Σε στρατόπεδα πίστης και όχι γνώσης
για ένα θέμα τόσο ζωτικό όσο η υγεία.

Ποιες είναι οι αιτίες που μας οδήγησαν σ' αυτό το σημείο;
Θα εστιάσω μόνο σε μία που θεωρώ πως περνάει απαρατήρητη, είναι όμως δείκτης περισσότερο καθοριστικός από όλες τις δημοσκοπήσεις μαζί :
Είναι πολλοί αυτοί που, αδιάφορο αν το ομολογούν ή όχι ακόμα και στον ίδιο τον εαυτό τους, έχουν πλέον μέσα τους ριζωμένη τη βεβαιότητα πως οι ιθύνοντες είναι μπροστά στο κέρδος ικανοί για όλα. Και μπορεί να μη θέλουν να το παραδεχτούν αλλά αισθάνονται πως δεν μετράνε, πως είναι αναλώσιμοι.
Αυτή η ανομολόγητη εσωτερική βεβαιότητα, κάνει τους ανθρώπους δεκτικούς ακόμα και στα πιο παράλογα τρομοσενάρια, πόσο μάλλον σε σενάρια άκρως πιστευτά όπως αυτό της κερδοσκοπίας των φαρμακοβιομηχανιών.
Αυτή η ανομολόγητη εσωτερική βεβαιότητα είναι τόσο ισχυρή,
είναι τόσο βαθειά η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον κάθε λογής εκπρόσωπο της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που δεν υποχωρεί, αντιστέκεται ακόμα και μπροστά στο φόβο της αρρώστιας.