Τι είναι πολιτισμός; Πώς ορίζεται σήμερα; Ποια είναι τα κριτήρια ώστε να θεωρείται ένα κράτος πολιτισμένο;
Ας αρχίσουμε ανάποδα. Ξέρουμε, είμαστε βέβαιοι, εμείς οι σύγχρονοι δυτικοί πως πολιτισμό έχουμε μόνο εμείς. Τους άλλους πρέπει να τους εκπολιτίσουμε, που μ' άλλα λόγια σημαίνει να τους κάνουμε σαν τα μούτρα μας.
Πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίοι, ανάμεσα σ αυτούς και οι μισοί τουλάχιστον Έλληνες, κατοικούν
σε γειτονιές σαν κι αυτήν
ή στοιβαγμένοι σε κτήρια-γκέτο σαν αυτό.
(Το συγκεκριμένο βρίσκεται σε προάστιο του Παρισιού).
Αυτά δεν τα θυμόμαστε, τα αποβάλλουμε. Παρίσι, είναι το κέντρο, η Νοtre Dame, o Πύργος του Άιφελ, η Μονμάρτη. Σίγουρα και όσοι κάνουν τον τροχό να γυρίζει ζουν κάπου εκεί κοντά. Δεν παριστάνουν κάθε πρωϊ τις σαρδέλες στα RER για να διανύσουν την απόσταση που θα τους πάει στο μεροκάμματο. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για όλες τις μεγαλουπόλεις της πολιτισμένης Ευρώπης.
Και βέβαια, όπως από το Παρίσι θυμόμαστε μόνο το κέντρο, έτσι από το Ιράν, θυμόμαστε μόνο την Τεχεράνη,
όμως
υπάρχει και αυτό το χωριό
υπάρχουν σπίτια που το περσικό χαλί δεν είναι μόστρα που αγοράζεται με εκατομμύρια για να φιγουράρει στα σαλόνια των λίγων
αλλά αναγκαιότητα στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής
οι κότες κυκλοφορούν ελεύθερες και ζουν περισσότερο από 80 μέρες που είναι το όριο μετατροπής ένα κοτόπουλου γεμάτου ορμόνες σε "βιολογικό" κοτόπουλο γεμάτο ορμόνες.
Οι σκάλες είναι σμιλεμένες πάνω στο βράχο, όχι κυλιόμενες αφού δε βιάζεται κανείς να φτάσει πιο γρήγορα - άραγε πού;-
Ούτε καίγονται δάση για να φυτρώσουν στη θέση τους πολυτελή σπίτια από μπετόν.
Πολιτισμός δεν είναι οι ψόφιες πέτρες που γίναν κούφιο σύμβολο,
πολιτισμός δεν είναι η ακρόπολη, δεν είναι το άγαλμα της ελευθερίας
Πολιτισμός, είναι η πέτρα που εξακολουθεί να σμιλεύεται
μαζί με τον άνθρωπο που κρατάει τη σμίλη.
Ό, τι παραμένει ζωντανό και παλλόμενο
ό,τι μέσα στην αλλαγή εξακολουθεί.
O τίτλος είναι στίχος από το ποίημα της Βισουάβα Σιμπόρσκα, συνομιλία με την πέτρα. Θα το κρεμάσω σε επόμενη ανάρτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου