Συνομιλία με την πέτρα

Wisława Szymborska, 1923

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας

"Είμαι εγώ, άσε με να μπω μέσα.

Θέλω να εισδύσω στο εσωτερικό σου

να κοιτάξω τριγύρω

να σε αναπνεύσω σαν τον αέρα".

"Φύγε -είπε η πέτρα-

είμαι ερμητικά κλειστή.

Ακόμα κι αν με θρυμματίσεις σε κομμάτια

θα είμαι ερμητικά κλειστή.

Ακόμα κι αν μας τρίψεις σε άμμο

δεν θα σε αφήσουμε να μπεις μέσα".

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.

"Είμαι μόνον εγώ, άσε με να μπω μέσα.

Έχω έρθει από καθαρή περιέργεια.

Γι' αυτή τη ζωή είναι η μοναδική ευκαιρία.

Επιθυμώ να σεργιανίσω στο παλάτι σου,

ύστερα να επισκεφτώ το φύλλο και τη σταγόνα του νερού.

Δε μου μένει πολύς καιρός.

Είμαι θνητός και για τούτο θά' πρεπε να συγκινηθείς".

"Είμαι από πέτρα" λέει η πέτρα,

"και γι' αυτό πρέπει να διατηρήσω την αυστηρότητα.

Φύγε απ' εδώ.

Δεν έχω μυική κατασκευή για να γελάσω".

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.

"Είμαι μόνον εγώ, άσε με να μπω μέσα.

Μαθαίνω ότι έχεις εντός σου μεγάλες άδειες αίθουσες

που ποτέ δεν τις είδαν, μάταια όμορφες,

σιωπηλές, δίχως απόηχο βημάτων.

Μα την αλήθεια, ούτε κι εσύ τις ξέρεις καλά".

"Μεγάλες και άδειες, είναι αληθινό", λέει η πέτρα,

"όμως δεν υπάρχει χώρος.

Όμορφες, πιθανόν, αλλά όχι για το γούστο

των δικών σου φτωχών κριτηρίων.

Μπορείς να καταφέρεις να με γνωρίσεις, αλλά δεν θα με γνωρίσεις

ποτέ απ' άκρη σ' άκρη.

Όλη μου η επιφάνεια είναι γυρισμένη προς εσένα,

'Ολο μου το εσωτερικό είναι γυρισμένο αλλού".

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.

"Είμαι μόνον εγώ, άσε με να μπω μέσα.

Δεν ψάχνω σε σένα καταφύγιο για αιωνιότητα.

Δεν είμαι δυστυχισμένος.

Δεν είμαι άστεγος.

Ο κόσμος μου αξίζει να γυρίσω πίσω.

Θα μπω και θα βγω με άδεια χέρια.

Και για να κάνω αισθητή την παρουσία μου

θα προφέρω μόνο λέξεις και τίποτ' άλλο

που να μην εγγυάται εμπιστοσύνη".

"Δεν θα μπεις μέσα" λέει η πέτρα.

"Σου λείπει η αίσθηση της συμμετοχής.

Καμιά αίσθηση δεν καταφέρνει να την αντικαταστήσει.

Ακόμη και η πιο οξεία όραση το να γίνεις και να βλέπεις τα πάντα

δεν θα σ΄εξυπηρετήσει χωρίς την αίσθηση της συμμετοχής.

Δεν θα μπεις μέσα, πιάνεις πολύ λίγο το νόημά της,

πολύ λίγο την αρχή της, πολύ λίγο την φαντασία".

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.

"Είμαι μόνον εγώ, άσε με να μπω.

Δεν έχω στη διάθεσή μου δυο χιλιάδες αιώνες

γι' αυτό άσε με να μπω στο σπίτι σου".

"Αν δε με πιστεύεις" λέει η πέτρα,

¨ρώτησε το φύλλο, θα σου πει το ίδιο.

Ρώτησε μια σταγόνα νερού, θα πει αυτό που είπε το φύλλο.

Τελικά ρώτησε μια τρίχα απ' το κεφάλι σου.

Ξεσπάω σε γέλιο, ναι, σε γέλιο, τρανταχτό γέλιο,

μόνο που δεν ξέρω να γελάω".

Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.

"Είμαι μόνον εγώ, άσε με να μπω μέσα".

"Δεν έχω πόρτα" λέει η πέτρα.

Wislawa Szymporska

Eπιλεγμένα ποιήματα

Μετάφραση Άλκη Τσελέντη

Εκδ. Δωδώνη.

Ομολογώ πως τo συγκεκριμένο ποιήμα θα προτιμούσα να το δω να κρέμεται στο τσαρδί του locus solus, σε δική του μετάφραση.