Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Δύο πράξεις και ένας επίλογος

Η άφιξη
(15-11)


Kαι ταξιδεύεις κυριακή μ' ένα καράβι  αυγουστιάτικο φορτωμένο ετεροδημότες.
Και δεν υπάρχει χώρος πουθενά να πέσει ένα μολύβι καν
Και δεν υπάρχει ήχος φυσικός που να μην τον απορροφά
αυτός ο αφόρητος θόρυβος,
το ασταμάτητο βουητό των ανθρώπων
και συνειδητοποιείς πως
σε δώδεκα ώρες ταξίδι, τα πιο κοντινά σου πλάσματα
αυτά που περισσότερο αισθάνεσαι να επικοινωνείς
είναι δυο σκύλοι και δυο παιδιά.
Τους σκύλους τους αγαπάς
για τα παιδιά λυπάσαι


Και ταξιδεύεις κυριακή μ ένα καράβι αυγουστιάτικο φορτωμένο ετεροδημότες
ένας άντρας γύρω στα πενήντα πέντε κάθεται δίπλα σου
επιμένει να σου αναπτύξει τη θεωρία του για τον κόσμο
που είναι και η μόνη σωστή
μια γυναίκα σου μιλάει για τις αγωνίες της,
θέλει να πάει το παιδί της στον ψυχίατρο 
γιατί ερωτεύτηκε και κλαίει
παρατηρείς, ακούς, συμπονάς
μ ένα ποτήρι βότκα 
που διαρκώς ανανεώνεται. 
Σκέφτεσαι πως το κουτσό ήταν καλύτερη παρέα
-ναι το σκέφτεσαι- πιο πραγματική πιο ζεστή παρέα, αλλά
δεν μπορείς να  ξαναπιάσεις τώρα το κουτσό
στον κουτσαμένο κόσμο κούτσαινε
-ή κολύμπα

Ο ταξιτζής μιλάει για την όμορφη πόλη μας
για τους προγόνους μας που ήταν σοφοί και την επέλεξαν
δεν αντέχεις και του τη λες αυθόρμητα
αυτός βουβαίνεται
μετά το ρίχνει στον πληθυντικό ευγένειας

Η ζέστη αφύσικη


Η παραμονή
(16-27/11)


κατεβαίνεις πεζή στο γραφείο
αμούστακα κακομούτσουνα
με μπράτσα πιστόλια και γκλοπ
ποζάρουν σε κάθε γωνία
το επάγγελμα ανθεί σε εποχές κρίσης
τριγύρω οι δίες, χουλιγκάνοι που εκτοξεύουν
καυσαέριο, θόρυβο και αντριλίκι
έχεις να τους συναντήσεις από την 5η του μάη
όταν καβαλώντας κομβόι τον πεζόδρομο της μεθώνης
χίμηξαν ανεξέλεγκτοι στην πλατεία και την κάναν γυαλιά καρφιά
Η μνήμη επανέρχεται στο ακέραιο
αδυνατείς να την εξαερώσεις


η μυθολογία γύρω από τον θεό
ο θεός, ο βολικός, ο κατ' εικόνα του ανθρώπου
διαβάζεις τον κάιν του σαραμάγκου
"...Στην επιστροφή, συμπτωματικά, σταμάτησαν για μια στιγμή στο δρόμο όπου ο αβραάμ είχε μιλήσει με τον κύριο, και τότε ο Κάιν είπε, Έχω μια σκέψη που δεν με αφήνει σε ησυχία, Ποια σκέψη, ρώτησε ο αβραάμ, Σκέφτομαι πως υπήρχαν αθώοι στα σόδομα και στις άλλες πόλεις που κάηκαν, Αν υπήρχαν,  ο κύριος θα είχε τηρήσει την υπόσχεση που μου έδωσε να τους σώσει τη ζωή, Τα παιδιά, είπε ο κάιν, τα παιδιά πρέπει να ήταν αθώα, Θεέ μου, μουρμούρισε ο αβραάμ και η φωνή του ήταν σαν βογκητό, Ναι, θεός δικός σου είναι, δικός τους όμως δεν είναι."


Λεωφορείο για την τρίπολη
αέρας καθαρός βουνίσιος
ιτιές, πολλές ιτιές
χαμηλά κυρίως κτίρια
σκεπές με κεραμίδια
μυρωδιά παντού από ξύλο που καίγεται
εδώ δεν έχει δίες
άφησαν φαίνεται οι θεοί
τα βουνά στην ησυχία τους


επιστρέφεις στην πρωτεύουσα δευτέρα πρωί
πηγαίνεις απευθείας από το κτελ στο γραφείο
μπορεί σε δυο μήνες να μην έχεις δουλειά
το ξέρεις εδώ και καιρό
οι συζητήσεις ακόμα αόριστες γενικές
κορδέλες οι λέξεις που  φτιασιδώνουν την αβεβαιότητα
χάσκει ανοιχτό το στόμα του άγχους
χορεύεις γύρω του χωρίς να πέφτεις μέσα
ως πότε;


Ζέστη αφύσικη που εξακολουθεί


Τα καράβια εδώ και πέντε μέρες απεργούν
βρίσκεσαι αποκλεισμένη στο λεκανοπέδιο
σκουπιδιάρα έχει τρεις μέρες να περάσει
από τη γειτονιά που σε φιλοξενεί
σκύλοι και άνθρωποι συνωστίζονται γύρω από τους κάδους
Κυρίως τη νύχτα
τη νύχτα τα σκουπίδια γίνονται
ο δημόσιος μπουφές.

κι ενώ σκαλίζουν κάδους διπλανούς
πιο διπλανούς από το διπλανό διαμέρισμα
είναι αποκλεισμένοι, όπως όλοι μας, 
σε μια ιδιωτικότητα συμπαγή
αφόρητη, 
απροσπέλαστη όμως
ρητή και αναντίρρητη  όσο και η πείνα
"the terrible privacy of maxwell sim",
γυροφέρνει στο κεφάλι σου ο τίτλος του Κόου
ανοίγεις το βιβλίο και βυθίζεσαι 
αντιστέκεσαι στον ύπνο ώσπου
οι λέξεις αποστάζουν μέσα στο όνειρο

Επίλογος

Αύριο φεύγεις
πρωί στις επτάμιση
οι γεύσεις όλες ανακατώνονται στο στόμα σου
κλίμακες ετερόκλιτων συναισθημάτων
τίποτα δεν θα αλλάξει προς το "καλύτερο" ή το "χειρότερο"
μονάχα που θα  ξεπλυθείς στη θάλασσα 
cause, (cummings)
For whatever we lose (like a you or a me)
it' s always ourselves we find in the sea



10 σχόλια:

LOCUS SOLUS είπε...

Αχ, Melen...

melen είπε...

εκείνο το βαθύ απερίγραπτο τίποτα του σολομού κόντρα στο ρεύμα
ενάντια σε όλους τους θεούς
να επιμένει
και απ τους ανθρώπους
πάντα ξέσκεπο
να γράφει ανιστορία

Schrödinger's Cat είπε...

Καλημέρα melen και ευχαριστώ....

melen είπε...

καλημέρα γάτε

βιάστηκα τελικά με τον επίλογο
τα καράβια παραμένουν δεμένα στο λιμάνι του πειραιά..

Ανώνυμος είπε...

Μισώ αυτήν τη χώρα.Μου έφαγε τα σπλάχνα.Δεν μπορεί μια γυναίκα να ζήσει με τέτοια σπλάχνα μέσα της...Μια γυναίκα...δεν είναι σα μια χώρα που αξιοποιεί τα ερείπιά της,τους τάφους της...που τα ξεπουλάει όλα για εθνικό συνάλλαγμα...ζώντας απ'αυτά.Δεν θέλω να είμαι χώρα.Δεν είμαι χώρα.Δεν θέλω να είμ'αυτή η χώρα.Αυτή η χώρα είναι νεκρόφιλη,γεροντόφιλη,κοπρολάγνα,πουτάνα,μαστροπός και φόνισσα... θέλω να γράψω τους ανάποδους ύμνους απ'αυτούς που γράφτηκαν ως τώρα γι'αυτήν,λέξη προς λέξη να την τουφεκίσω και να την παραχώσω σαν σκυλί με τα ίδια μου τα χέρια...Δεν είμαι πια γυναίκα...Ούτε κι εσύ πια είσαι άντρας...Μας τα πήρε όλα αυτή...Τί θα μείνει όμως απ'αυτην χωρίς εμάς; Τί θα ειν'αυτή όταν δεν θά'χει μείνει τίποτα από μας;...Το χώμα της έχει πάρει το σχήμα μου...Το σώμα μου έχει πια τις διαστάσεις της...Έχω μέσα μου τη μοίρα της...ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ,Δημήτρης Δημητριάδης

σ.

Pietro Giazicchi είπε...

Merhaba hanimefendi Melen, çok güζel şiir!

melen είπε...

pietro καλώς ήρθατε

Από τουρκικα δε σκαμπάζω τίποτα πέρα από τα ονόματα κάποιων καλών φίλων και τη γκιουζελ χανούμ!
Η γκιουζέλ χανούμ λοιπόν μου θύμισε μια εξαιρετική εκτέλεση του Καϊξή
Την κρεμάω αμέσως

melen είπε...

ανώνυμο

Ω!
ευχαριστώ για τον Δημητριάδη
είναι από τα κείμενα που θα μπορούσαν να συνδεθούν με την κραυγή του μουνχ

εμείς στο μεταξύ
θα επιμένουμε να ανεμίζουμε
γυμνά κοντάρια
χωρίς επάνω τους
καμιά κουρελιασμένη σημαία
κανένα σύμβολο

καλημέρα

Pietro Giazicchi είπε...

Hanimefendi Melen, sözler hiçbir şey ifade. Müzik her şey demektir. (Lutfen, git google translate'de.)

http://www.youtube.com/watch?v=KuWCOkDftxI

Μετοικος στην Νισυρο είπε...

γεια σου Κυρα Melen, ομορφο ποιημα.

κυρα Melen οι λεξεις δεν σημαινουν τιποτα, μονο η μουσικη μετραει..

εκεινο το ελληνικο ζ στο güζel ωστοσο, καπως περιεργα μου καθεται..