ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ 2

Χρόνης Μπότσογλου,1977,

λάδι σε μουσαμά.

...πίσω από τις λέξεις υπάρχει φως και γεωμετρία
που απλώνεται στο χώρο. Υπάρχει όμως η δυνατότητα
μεταφοράς μιας εμπειρίας, της αφής για παράδειγμα, στον
κώδικα της όρασης;
Σκέφτομαι έναν λόγο "πλάγιο", μη παραγωγικό, στατικό και
αντιλογοτεχνικό , όπως αντιμουσικό είναι το κελάϊδισμα ενός
πουλιού, αφηρημένο και ψυχρό, αλλά όχι τεχνοκρατικό.
Κάπου ανάμεσα στα μαθηματικά και στο χορό.
Να μιλά για πράγματα της όρασης με λέξεις της αφής ή της
γεύσης. Οι λέξεις να είναι ζάρια, κάτω απ' το εξάρι ο
άσος, κάτω απ' την τριπλή τα ντόρτια. Ανάμεσα στο σκάκι
και στην ποίηση.
Η ποίηση. Μήπως μόνο μέσα απ' αυτή μπορούμε να μι-
λήσουμε για τη ζωγραφική, τη μουσική, το χορό, τη φυσι-
κή, τα μαθηματικά, αφού είναι η μόνη που μπορεί να ξανα-
γυρίζει τηις λέξεις στα πράγματα; Που δίνει τον τρόπο να
μιλήσει η γεύση, η αφή, η όσφρηση, η ακόη, η όραση, η κί-
νηση, αφού γυρίζει τα πράγματα στις αισθήσεις;
Οι λέξεις, αυτά τα μικρά μαλακά φιαλίδια ανθρώπινης
ενέργειας, που τα ρίχνουμε για να καλύψουμε το φόβο του
απείρου και του τίποτα. Ο μόνος λόγος η ποίηση;
...Δεν μου ανήκουν οι λέξεις. Αλλά ούτε τα χρώματα
ούτε τίποτε άλλωστε μου ανήκει. Δεν ξέρω αν προσπαθώ
να συναντήσω τον εαυτό μου ή να κρυφτώ.
Ένας τρόπος σιωπής δεν είναι και η ομιλία ;

Απόσπασμα από το: Οι Λέξεις
Χρόνης Μπότσογλου, Ψευτοδοκίμια
Κείμενα για την τέχνη, εκδ. Καστανιώτη.