Γαλανόλευκο μικρό υπέρ του μέγα όχι

Tην ιδέα για το συγκεκριμένο post μου την έδωσε ο γάτος του

schrodinger με την ανάρτησή του για τις παρελάσεις

Διαβάζοντάς την συνειδητοποίησα το εξής παράδοξο:

είμαστε μια χώρα που μνημονεύει την ΈΝΑΡΞΗ του πολέμου,

αφού είναι το "μέγα όχι" που γιορτάζουμε παρελαύνοντας.

Δε γιορτάζουμε την αποκατάσταση της ειρήνης.

Το ίδιο και με την 25 του Μάρτη,γιορτάζουμε την έναρξη ενός πολύχρονου αιματοκυλίσματος, όχι τη μέρα που η ελλάδα ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος.

Όσο για τον 1ο παγκόσμιο, την αιτία δηλαδή όλων των μετέπειτα δεινών.. σιωπή ιχθύος

Αλλά τι να περιμένει κανείς από μια χώρα όπου τα παιδιά της

μαθαίνουν πρώτα να σταυροκοπιούνται ομαδικά στα προαύλια

των σχολείων και μετά να γράφουν και να διαβάζουν;

Τι να περιμένει κανείς όταν τα πρώτα σχολικά τραγούδια

είναι εμβατήρια του στυλ..

για τη μακεδονία μας, ελλάδα μας γενναία, σκληρά

θα πολεμήσουμε τον κάθε εισβολέα ... για ν΄απαντήσουν

στον εχθρό το τρίτο μέγα όχι..

κι άλλα παρόμοια

Μεγάλωσα στη θεσσαλονίκη και αυτό το τραγούδι μου το μάθαν στο σχολείο στην πρώτη δημοτικού, κρατούσα και σημαιάκι, πανάθεμα, γαλανόλευκο μικρό υπέρ του μέγα όχι..

Στην τρίτη λυκείου, το 1991, μας τρέχαν υποχρεωτικά στο συλλαλητήριο για την ελληνικότητα της μακεδονίας. Όσοι τολμήσαμε να εκφράσουμε διαφορετική άποψη, στολιστήκαμε με μύρια κοσμητικά, αντάξια του εύρους του ελληνικού πνεύματος των παρελάσεων..

Αλλά ας επανέλθω στο θέμα..

γιορτάζουμε την έναρξη κάθε πολέμου,

γιορτάζουμε επιδεικνύοντας το πολεμικό υλικό που διαθέτουμε,

γιορτάζουμε χαιρετώντας επίσημους σε εξέδρες,

γιορτάζουμε τραγουδώντας εμβατήρια,

γιορτάζουμε με τις σημαίες κρεμασμένες στα μπαλκόνια μας,

τι είναι αυτό που τελικά γιορτάζουμε;

Γιατί αν σταθεί κανείς δυο βήματα πίσω και κοιτάξει,

μοιάζει σα να αναμένουμε μια νέα σύρραξη, σα να διαδηλώνουμε

την ετοιμότητα μας για μάχη, σα να προσκαλούμε τον "εχθρό"

σε νέα αναμέτρηση που θα αποδείξει την ανωτερότητά μας..

γιορτάζουμε το ελλάς, ελλήνων χριστιανών, την κλειστοφοβία

και την ξενοφοβία μας

και, ω! τα γιορτάζουμε με εθνική κοντόφθαλμη περηφάνεια.