Ο Χάξλεϋ μου φαίνεται πιό κοντινός στις αντιλήψεις που έχω διαμορφώσει για τα κοινωνικά δρώμενα και την "εθελοντική" αποδοχή μας για όσα συμβαίνουν. Η Λεγκέν και το συγκεκριμένο βιβλίο της είναι εθισμός, επειδή συχνά επιστρέφω για να ξαναρίξω μιά ματιά.
@Κ.Υ.Π. Ο Χάξλεϋ πέφτει πιο κοντά σε σχέση με τους τρόπους χειραγώγησης του πολίτη. Από την άλλη, μου φαίνεται πως τα "μοντέλα" της προπαγάνδας ταιριάζουν περισσότερο με τον κόσμο του Όργουελ. Ας μην ξεχνάμε πως ο ένας ασχολείται με το καπιταλιστικό και ο άλλος με κάποιου είδους απολυταρχικό-συγκεντρωτικό σύστημα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον με το βιβλίο της Λεγκέν, είναι πως χρησιμοποιεί και τα δύο συστήματα, αλλάζοντας έτσι το σημείο εστίασης: ασχολείται εμμέσως πολύ περισσότερο με τον ανθρώπινο παράγοντα που διαμορφώνει ή αποδέχεται τα συστήματα. Τα παραπάνω είναι πολύ περιληπτικά και σχηματικά. Ενδέχεται να αφήνουν κάποιο νοηματικό κενό. Αν ναι, εδώ είμαστε,μπορούμε να το διευκρινίσουμε στην πορεία.
Καλημέρα Δύτη, το αστείο είναι πως ήταν τυχαίο! Ανοίγοντας σήμερα το πρωϊ το ηλεκτρονικό μου κουτί, βρήκα μέσα αυτό το -ας πούμε- καρτούν. Ενθουσιάστηκα και το κρέμασα. Ε, Όργουελ και Χάξλεϋ χωρίς Λεγκέν, πάει; Δεν πάει.. Μετά την προχτεσινή συζήτηση δε, κάθησα και ξαναδιάβασα ένα εξαιρετικό της διήγημα, που έχει να κάνει με την ανάγκη της πίστης και το πώς αυτή προσαρμόζεται ώστε να απαντά στις εκάστοτε συνθήκες. (Από τη συλλογή διηγημάτων Τα γεννέθλια του Κόσμου, εκδ. Parsec, το τελευταίο, τίτλο δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή) Περιμένω με ενδιαφέρον την ανάρτησή σου για το Αριστερό Χέρι του Σκότους!
Α! και το Λεγκουίν, σκέφτομαι πως δεν είναι σωστό. Το όνομα είναι γαλλικό, άρα η πιο κοντινή απόδοση στα ελληνικά είναι Λεγκέν. Η αγγλόφωνη wiki, προωθεί την αγγλική βερσιόν!
6 σχόλια:
Ο Χάξλεϋ μου φαίνεται πιό κοντινός στις αντιλήψεις που έχω διαμορφώσει για τα κοινωνικά δρώμενα και την "εθελοντική" αποδοχή μας για όσα συμβαίνουν.
Η Λεγκέν και το συγκεκριμένο βιβλίο της είναι εθισμός, επειδή συχνά επιστρέφω για να ξαναρίξω μιά ματιά.
Βλέπω έπιασε τόπο η κουβέντα μας για τη Λεγκέν και τα άνιμε. :)
Την καλημέρα μου!
@Κ.Υ.Π.
Ο Χάξλεϋ πέφτει πιο κοντά σε σχέση με τους τρόπους χειραγώγησης του πολίτη. Από την άλλη, μου φαίνεται πως τα "μοντέλα" της προπαγάνδας ταιριάζουν περισσότερο με τον κόσμο του Όργουελ.
Ας μην ξεχνάμε πως ο ένας ασχολείται με το καπιταλιστικό και ο άλλος με κάποιου είδους απολυταρχικό-συγκεντρωτικό σύστημα.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον με το βιβλίο της Λεγκέν, είναι πως χρησιμοποιεί και τα δύο συστήματα, αλλάζοντας έτσι το σημείο εστίασης: ασχολείται εμμέσως πολύ περισσότερο με τον ανθρώπινο παράγοντα που διαμορφώνει ή αποδέχεται τα συστήματα.
Τα παραπάνω είναι πολύ περιληπτικά και σχηματικά. Ενδέχεται να αφήνουν κάποιο νοηματικό κενό.
Αν ναι, εδώ είμαστε,μπορούμε να το διευκρινίσουμε στην πορεία.
Καλημέρα
Καλημέρα Δύτη,
το αστείο είναι πως ήταν τυχαίο!
Ανοίγοντας σήμερα το πρωϊ το ηλεκτρονικό μου κουτί, βρήκα μέσα αυτό το -ας πούμε- καρτούν. Ενθουσιάστηκα και το κρέμασα.
Ε, Όργουελ και Χάξλεϋ χωρίς Λεγκέν, πάει;
Δεν πάει..
Μετά την προχτεσινή συζήτηση δε, κάθησα και ξαναδιάβασα ένα εξαιρετικό της διήγημα, που έχει να κάνει με την ανάγκη της πίστης και το πώς αυτή προσαρμόζεται ώστε να απαντά στις εκάστοτε συνθήκες. (Από τη συλλογή διηγημάτων Τα γεννέθλια του Κόσμου, εκδ. Parsec, το τελευταίο, τίτλο δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή)
Περιμένω με ενδιαφέρον την ανάρτησή σου για το Αριστερό Χέρι του Σκότους!
Α! και το Λεγκουίν, σκέφτομαι πως δεν είναι σωστό. Το όνομα είναι γαλλικό, άρα η πιο κοντινή απόδοση στα ελληνικά είναι Λεγκέν. Η αγγλόφωνη wiki, προωθεί την αγγλική βερσιόν!
Και να ξέρατε, cara Melen, ποιός μετέφρασε τον «Αναρχικό των Δύο Κόσμων» στα ελληνικά (ψευδωνύμως, φυσικά)...
Φαίνεται mon cher, πως έχω αδυναμία σε όλους σας τους ετερώνυμους.
Είναι, πώς να το κάνουμε, ζήτημα ποιότητας.
Εύχομαι, εφόσον κι εσείς συμφωνείτε, κάποια μέρα να πιούμε ένα ποτηράκι Μαδέρα μαζί
Δημοσίευση σχολίου